Thorgerd to ciekawa norweska bogini.
Była otoczona kultem w rodzinnej Halogalandzie, gdzie wspólnie z Irpą miała
świątynię. Według „Sagi o Olafie Tryggwasonie” i „Sagi o jomskich wikingach”
jarl Hakon Potężny darzył ją niezwykłą czcią. Na jego prośbę i za cenę ofiary
ludzkiej Thorgerd śmiertelnym gradem wspomogła jarla, który toczył bitwę z
wolińskimi wikingami. Ofiarą był nie kto inny a syn Hakona, Erling.
Thräl to wspominany wcześniej syn Riga i
Eddy, kaleki chłopiec o mało urodziwej twarzy, grubych palcach i długich
piętach. Chował się dobrze, nabierał sił i był niezwykle pracowity. Całe dnie
spędzał na splataniu wikliny, wiązaniu snopów i noszeniu chrustu. Za żonę pojął
przybyłą do wioski Thir, która miała wklęsły nos, opalone ramiona i zagnojone
stopy. Ich małżeństwo było jednakże szczęśliwe i doczekali się 12 synów i 9
córek: Hreim (pracujący na mrozie), Fjosnir (oborowy), Klur (prostak), Kleggi
(giez), Kefsir (pan dziwki), Fulnir (śmierdziuch), Drumb (pień), Digraldi
(grubas), Drött (nierób), Höswir (siwek), Lut (garbus), Leggjaldi
(wielkostopy), Drumba (kłoda), Kumba (krępa), Ӧkkwinkalfa
(grubołyda), Arinnefja (brudny nos), Ysja (starucha), Ambatt (służąca), Eikintjasna(dębowy
czop), Tötrughypja (obdarta kiecka) i Trönubeina (żurawionoga). Ich potomstwo
stanowiło ród niewolników.
Thund to rzeka opływająca Walhallę, w której
ponoć nurzało się słońce. Niestety jej opisy są niejasne. „Pieśń Grimnira”
dodatkowo jeszcze komplikuje jej opis ze względu na fakt, że opasa ona tylko 1
salę w Gladsheimie.
Thur to prawdopodobnie
XI-wieczny demon. Znany jest on jedynie z runicznego zaklęcia wypisanego na
miedzianym amulecie z Sigtuny. Był on ponoć sprawcą gorączki po odniesionych
ranach lub wynikiem infekcji wokół tejże rany. W tym tekście zaklęcia Thur bywa
nazywany władcą thursów, czyli olbrzymów.
Tyr to pierwotny bóg, zapewne syn Odyna.
Jednakże uległ on zapomnieniu i dopiero w „Pieśni o Hymirze” (datowanej na XII
lub XIII wiek) uznany on został za syna Hymira, wnuka pewnej olbrzymki, która
miała 900 głów, zatem z pochodzenia był Jötunem. Tyr jako jedyny był na tyle
odważny aby karmić straszliwego Fenrira, gdy bogowie wiązali go magicznym
sznurem Gleipnirem. Wtedy władał on prawą rękę w paszczę Wilka. W trakcie
jednej z tych prób stracił on rękę o był on nazywany zaledwie jednorękim. Imię
jego małżonki pozostaje tajemnicą do dziś dnia. Wiadome jest jednak, że uwiódł
ją Loki i spłodził z nią syna, którego imię jest również nieznane. Podczas
Ragnaröku Tyr stanie do walki z Garmem i pomimo tego, ze zabije potwora, sam
niestety również polegnie.
Tyrfing to znany z „Sagi o Herwör” miecz, który
został wykuty przez 2 karły dla Swafrlamiego, będącego wnukiem samego Odyna. Stanowił
on dziedziczony skarb Amelungów – dynastii władców gockich. Miecz ten był w
stanie przeciąć żelazo, nie rdzewiał i zawsze dawał zwycięstwo jego
właścicielowi. Niestety jednak ciążyły na nim klątwy jego twórców, tzn. wyjęty
z pochwy musiał zadać śmiertelny cios, za jego przyczyną dokonają się 3
bratobójstwa a na końcu doprowadzi on do śmierci swego właściciela. I tak oto
po Swafrlamim Tyrfing stał się własnością jego zięcia Arngrima, który to
następnie przekazał go swojemu synowi Angantyrowi. Po nim przeszedł on na
własność Heidreka i jego syna Angantyra.
Urd to najświętsze źródło znajdujące się w
Asgardzie u korzeni Yggdrasilu. Ponoć wszystko co zostało zanurzone w jej
wodzie zyskiwało kolor czystej bieli. W Urd żyły 2 łabędzie, które są przodkami
naszych „ziemskich”. Warto nadmienić, że wokół tego źródła zbierali się bogowie
w trakcie codziennych sądów, a norny czerpaną z niego wodą skrapiały pień
Yggdrasilu co zapobiegało jego usychaniu. Krople, które z kolei spadały na
ziemię zmieniały się w miodną rosę, pokarm pszczół.
-
Frey
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz