Potęga Kobiet Obie Ameryki cz. IV

Pozycja kobiety w Ameryce Południowej była niższa niż na północy. Od urodzenia dziewczynki i chłopcy byli inaczej wychowywani. Od trzeciego roku życia dziewczyna zostawała pod opieką matki, a chłopiec pod opieką ojca. Młode panny mogły uczyć się w specjalnych szkołach, które można porównać do klasztorów, gdzie przyswajały umiejętności godne płci pięknej. Kobieta musiała być przykładną żoną i matką, uzależnioną od mężczyzny.

Płodność w mitologi cz. III Obie Ameryki

Dla ludów pierwotnych płodność była jednym z  najważniejszych aspektów życia. Marne uprawy albo niska liczba zwierzyny, decydowały o przetrwaniu. Indianie zajmowali się w równym stopniu łowiectwem jak i uprawą. Wystarczy wziąć za przykład wiarę w Matkę Ziemię, jako najważniejszą boginię. Tak naprawdę każde bóstwo było powiązanie z ziemią w jakiś sposób.

Co piszczy w trawach Ameryki Północnej - kilka faktów o wendigo

Zacznijmy od wyjaśnienia, czym jest tajemniczy stwór, który wywołuje takie przerażenie wśród mieszkańców Ameryki Północnej. Nie do końca wiadomo, do jakiego rodzaju legendarnych kreatur można go zaliczyć. Najczęściej mówi się o ogromnej, zwierzęcej bestii lub duchu rodem z podań ludów algonkińskich. Jedno jest pewne – to istota krwiożercza, zła do szpiku kości, która ma zapędy kanibalistyczne, bowiem (jak mówi większość podań) niegdyś była człowiekiem. Ludzie, którzy pracowali na mroźnych terenach Kanady i Stanów Zjednoczonych, byli w końcu tak wyczerpani i wygłodniali, że dopuszczali się aktu kanibalizmu, co mogło spowodować przemianę w wendigo. Nie zawsze ten czyn był widzimisie człowieka. Ludzie zjadali swoich pobratymców, aby przetrwać. Indianie jednak woleli umrzeć, popełnić samobójstwo, aniżeli pożywić się bratem. Niektóre mity podają, że wendigo (jako duch) opętywał osoby, które pałętały się po północnych lasach. W tej chwili wendigo tak bardzo zakorzeniło się w kulturze i tradycji Stanów Zjednoczonych i Kanady, że uważany jest za kryptydę, czyli stworzenie, którego istnienie nie jest ani potwierdzone, ani zaprzeczone.

Lisy w tradycjach i kulturach obu Ameryk

Ameryka Południowa

W Południowej Ameryce jest utożsamiany zarówno z niebem, jak i z ziemią. Związany jest ze zmianami pogody i przewidywaniem sukcesu upraw rolniczych. Szamani korzystają z futra, łap itp. lisa, aby czarować. Według Indian to właśnie lis nauczył ludzi, jak uprawiać pola i dbać o plony.

Jeden z inkaskich mitów tłumaczy, dlaczego lisy mają stosunkowo duży pysk. Pewnego dnia lis zobaczył na gałęzi pięknego, żółtego ptaka, który śpiewał na dziwnym instrumencie. Zafascynowany futrzak poprosił ptaszka, aby poinstruował go, jak na nim grać. Po wielu próbach przekonywania, lis w końcu uprosił się o upragniony instrument. Zaczął grać, ale nie chciał przestać, choć obiecał ptakowi, że za moment odda przedmiot. Dźwięki instrumentu obudziły skunksy, która zaczęły tańczyć rytm muzyki. Kiedy lis ujrzał ten niecodzienny widok, tak wybuchnął śmiechem, że rozerwał swoje usta. Była to kara za niedotrzymanie obietnicy ptakowi. Od tej pory lis może szczerzyć się od ucha do ucha.

Wierzenia afro-brazylijskie.

Podobnie jak mitologia grecka i rzymska przenikają się, tak samo jest z wierzeniami afrykańskimi i brazylijskimi - które zresztą do tegoż kraju przypłynęły wraz z murzyńskimi niewolnikami. Bogowie w tej mitologii noszą nazwę Orixás. Pochodzą z Afryki, lecz są podstawą wierzeń afro-brazylijskich, takich jak Candomblé czy Umbanda. Wierzenia te pomieszały się nieco z katolickimi, w związku z czym można odnaleźć wiele podobieństw - np, trzynastego czerwca katoliccy Brazylijczycy obchodzą dzień świętego Antoniego, a wyznający Candomblé/Umbanda, dzień Oguma.

Kilka legend i mitów Indian Północnych

HISTORIA STWORZENIA I ZNACZENIA MARZEŃ (Legenda Abenaki) 

Kiedyś dawno temu nie było żadnych kolorów, żadnego piękna, po prostu niczego nie było. Wielki Duch zdecydował się napełnić tę przestrzeń światłem i życiem. Dysponując swoją wielką władzą, nakazał rozpocząć proces tworzenia. Rozkazał Wielkiemu Żółwiowi, by wyszedł z wody i stał się lądem. Na skorupie żółwia, Wielki Duch stworzył świat. Był bardzo szczęśliwy. Wtedy powiedział, "Wszystko jest gotowe. Napełnię to miejsce życiem." Myślał i myślał, jaki rodzaju stworzeń uczynić. Gdzie by żyli? Co by robili? Co by było ich celem? Chciał ułożyć doskonały plan. Myślał tak mocno, że się zmęczył i zasnął. Jego sen wypełniały marzenia o tym co chce stworzyć. Widział w swoim śnie dziwne rzeczy. Widział zwierzęta pełzające na czterech nóżkach, inne na dwóch. Latające, skrzydlate stworzenia, inne pływające i mające płetwy zamiast rąk i nóg. Były rośliny wszystkich kolorów, pokrywające wszędzie ziemię. Owady naprzykrzały się, psy szczekały, ptaki śpiewały, a ludzie odwiedzali jeden drugiego. Wszystko wydawało się nie na miejscu. Wielki Duch myślał, że miał zły sen. Pomyślał, że nic nie może być tak doskonałe. Kiedy Wielki Duch obudził się, zobaczył bobra ogryzającego gałąź. Zrozumiał, że świat z jego snu stał się rzeczywistością. Wszystko o czym śnił, ziściło się. Kiedy patrzył, jak bóbr robi dom i tamę, by stworzyć staw dla jego rodziny, zrozumiał, że każda rzecz ma swoje miejsce i cel w czasie, i nic nie pojawia się bez powodu. Ta historia była przekazywana z pokolenia na pokolenie. Uczy nas, że nie wolno kwestionować naszych snów, gdyż one tworzą nasze życie. Warto, więc wierzyć w swoje marzenia i je realizować.

Ameryka Południowa

Ameryka Południowa to przede wszystkim Aztekowie, Inkowie i Majowie. Niewiele przetrwało do naszych czasów z ich mitologii. Zacznijmy od Azteków. Według przypuszczeń Aztekowie przejęli większość panteonu po podbitych plemionach. Ich ojczystym bóstwem było Huitzilopochtli, opiekun Azteków, bóg wojny. Jego imię można tłumaczyć, jako „ Koliber Południa”. Jego matką była Coatlicue, która zaszła w ciążę dzięki kuli puchu, która spadła z nieba, a potem bogini włożyła ją sobie pod sukienkę. Zazdrosna, jak i oburzona jego siostra, zabiła matkę, obcinając jej głowę, lecz tuż przed śmiercią bogini wydała na świat w pełni uzbrojonego Huitzilopochtla, który pomścił matkę. Składano mu ludzkie ofiary, ich krew dawała mu siłę, by codziennie przemierzać horyzont, co wiąże się z jego opieką nad słońcem. Podczas dorocznego święta ku jego czci, Panquetzaliztli, przegranych składano w ofierze. Po okresie suszy w XV w. Aztekowie prowadzili specjalne wojny, by pojmać jeńców i złożyć ich w ofierze, dzięki której spadnie deszcz.

Mitologia Indian Północnych

Indianie współcześnie fascynują zabieganą, zapracowaną cywilizacje. Spojenie z przyrodą i interesujące rytuały. Niestety, jaw wiadomo, nie zawsze Indianie wzbudzali szacunek i podziw, do niedawno byli uważani w Ameryce, swojej ojczyźnie za ludzi gorszej kategorii. Skutkowało to zamykaniem ich w rezerwatach i dyskryminację przez kolonizatorów. Jeśli mówi się o rdzennych Amerykanach to ma się na myśli właśnie Indian.