Incydent w Ako czyli historia 47 roninów

Hollywood coraz częściej sięga po pomysły do kultury japońskiej. Dobrym przykładem jest Na skraju jutra, który jest oparty light novel All you need is kill czy hollywoodzka wersja Ghost in the shell. Jednak nie o nich będzie mowa, ale o historii, która posłużyła za kanwę do filmu 47 roninów z 2013 roku czyli przyjrzymy się Zemście roninów z Ako.

Historia prawdziwa

Wydarzenie to miało swój początek w roku 1701, a finał w 1703. Jednymi z pierwszych dzieł traktujących o tym zdarzeniu były Genroku Akō jinken (Sprawę Akō epoki Genroku) i Chūshingura (Skarbiec wiernych wasali).

W roku 1701 cesarz wyznaczył dwóch daimyou, którzy mieli wizytować szoguna Tsunayoshi Tokugawawe. Cesarskimi wybrańcami byli Naganari Asano z Ako i Date Sakyo-no-Suke z prowincji Iyo. Szogun skierował Kirę Toshinakę aby pomógł im w opanowaniu dworskiego protokołu. Toshinaka był wtedy mistrzem ceremoni. Kira miał traktować obu daimyou z wyższością i nie docenić prezentów, które dostał od Asano i Sakyo-no-Suke.

Choć z drugiej strony w żadnym ze źródeł historycznym nie ma wzmianki o takim zachowaniu mistrza ceremonii, więc możliwe jest, że większość negatywnych cech została już do niego przypisana przez twórców utworów opartych na tej historii. Trzeba też wspomnieć, że we wcześniej wymienionych dziełach Pan z Ako był nieskazitelny, jednak na podstawie Dokai Koshuki, raportu z 1690 roku o 243 daimyou, wynika że Asano awansował ludzi, którzy dawali mu hojne podarki . Z tego samego raportu wynika, że prowadził wybujałe życie seksualne.

Wracając jednak do naszej historii. Asano podczas uroczystości zaatakował nieuzbrojonego Toshinakę, któremu udało się ujść z życiem tylko z kilkoma zadraśnięciami. Gdy pytano Asano o powód ataku na Toshinakę odpowiedział on, że został przez niego obrażony, jednak nie podał żadnych szczegółów. Daimyou z Ako skazano na seppuku, złamał bowiem dwie zasady: nieatakowania nieuzbrojonej osoby oraz niewyciąganie miecza na dworze szoguna. Jego majątek skonfiskowano, a jego 300 samurajów zostało bezpańskimi samurajami czyli roninami. W Chūshingur przy seppuku towarzyszył Panu Asano jego najwierniejszy samuraj, Kuranosuke Oishi. Jednak tak naprawdę Oishi dowiedział się wszystkiego po fakcie. Zebrał on następnie około 200 samurajów i opowiedział im o wydarzeniach które zaszły na dworze szoguna, była to też okazja aby zorientować się na ile wojowników może liczyć. Okazało się, że 50 samurajów chciało dokonać zemsty.

W zemście przeszkadzało to, że Kira Toshinaka siedział w swoim zamku, który był dobrze pilnowany. Aby uśpić jego czujność wojownicy rozpierzchli się po całym kraju. Sam Oisho, aby zmylić Kirę zaczął się upijać i prowadzić rozwiązły tryb życia. Rozwiódł się też z żoną aby nie poniosła ona żadnych konsekwencji. Takie działania przyniosły zamierzony skutek. Po dwóch latach Toshinaka zmniejszył ilość straży na zamku. Oisho wraz z pozostałymi 46 roninami (trzech nie dożyło do czasu zemsty) postanowił zaatakować posiadłość Kiry. Atak miał miejsce pod koniec 1702 lub na początku 1703 roku. Akcja zakończyła się ścięciem głowy Toshinaki. 46 roninów zawiosło głowę Kiry na grób swojego Pana do świątyni Sengaku-ji. Czemu 46, a nie 47? Otóż jeden z roninów, Terasaka Kichiemon, pojechał aby poinformować wszystkich zainteresowanych o powodzeniu wendety.

Jednak żaden z uczestników wendety się nie cieszył. Było to spowodowane tym, że wiedzieli, że będą skazani na karę śmierci. Sam akt zemsty nie był złamaniem prawa, jednak litera prawa mówiła wyraźnie, że cel odwetu trzeba poinformować z odpowiednim wyprzedzeniem o planach zemsty. Oisho i spółka oczywiście tego nie zrobili. Szogun zastosował wyjątkowe złagodzenie kary. Zamienił karę śmierci na seppuku. Ta zmiana spowodowała to, że wojownicy mogli odejść z godnością i honorem, a nie jak pospolici przestępcy. Kary uniknął Terasaka Kichiemon, który wtedy miał 14 lat i szogun potraktował go łagodnie. Terasaka dożył 78 lat, a po śmierci został pochowany wraz ze swoim daimyou i współtowarzyszami broni.

Atrakcyjność 47 roninów.

Co sprawiło, że 47 roninów doczekało się wielu sztuk teatralnych (najbardziej znana to Chūshingura) oraz kilku ekranizacji, a co roku rzesza Japończyków odwiedza ich groby? Ich popularność leży najprawdopodobniej w tragizmie ich poczynań. Jako samuraje Asano musieli się zemścić na człowieku, który przyczynił się do śmierci ich Pana. Jednak złamali również zasadę co do poinformowania władz o planie zemsty. Jest to łatwe do zrozumienia jeśli porówna się jakimi siłami dysponowali roninowie, a jakimi Kira. Przełożenie powinności wobec swego Pana nad prawo i swoje życie pobudzało wyobraźnię im współczesnych i przyszłych pokoleń. Bo co jest wspanialsze niż poświęcenie życia dla kogoś innego?

Legenda 47 roninów, którzy do samego końca byli wierni swojemu Panu nadal jest żywa wśród Japończyków. Jest potwierdzeniem niezłomnego ducha Japonii. I zapewne doczeka się niejednego dzieła czy to w postaci filmowej, teatralnej czy innej.

~Dominik

Yokai 18

Tsurube otoshi

Wygląda jak wielka ludzka głowa bez ciała. Czasami jest przedstawiany jako kula ognia z ludzkimi rysami. Tsurube otoshi osiąga średnicę do dwóch metrów. Żyje w lasach (preferują wysokie drzewa), niedaleko ścieżek lub na obrzeżach miast, tam gdzie jest szansa, że będzie przechodził jakiś przechodzień lub zwierze. Czai się w koronach drzew i czeka na jakieś żywe stworzenie. Gdy coś lub ktoś przechodzi pod nim, a on jest akurat głodny wtedy spada na swoją ofiarę zgniata ją i zjada. Odpowiednio duże yokai tego rodzaju potrafią zaatakować człowieka. Tsurube otoshi lubi to co robi, bo podczas konsumpcji wydaje szaleńczy śmiech. Nawet gdy nie jest głodny lubi dla przyjemności spaść na swoją ofiarę i ją zabić bez konsumpcji. Więc podczas przechodzenia pod jakimś wysokim drzewem wypadałoby trzymać głowę wysoko aby zdążyć odskoczyć jakby co.

Gyokuto

Według Japończyków plamy na księżycu wyglądają jak królik. Królik ten trzyma młotek używany przy robieniu mocci lub w budowlance. Legenda mówiąca o tym, że na księżycu żyją króliki jest bardzo stara. W Chinach pierwsze wzmianki pojawiły się w IV wieku, a w Japonii w VII wieku. Japońska wersja mitu pochodzi z Konjaku monogatari (Opowieści o rzeczach dawnych, zbiór opowiadań realistycznych 
i fantastycznych).

A oto treść tej legendy. Lis, małpa i królik podróżowali wspólnie. Pewnego razu zobaczyli żebraka, który leżał przy drodze wycieńczony przeprawą przez góry. Zwierzęta ulitowały się nad nim i chciały mu pomóc. Małpa i lis zebrali coś do jedzenia, jednak królik nie mógł nic znaleźć i zaczął lamentować, że jest bezużyteczny. Poprosił lisa 
i małpę o pomoc przy rozpalaniu ogniska. Gdy ogień był już rozpalony, królik wskoczył do ognia aby starzec mógł zjeść jego mięso. W tym momencie starzec objawił swoją prawdziwą naturę. Okazało się, że jest to Taishakuten, jeden z władców nieba. Wziął on królika i umieścił go na księżycu, aby inni brali przykład z jego ofiarności.

Nurikabe

Nikt nie wie jak ten yokai wygląda naprawdę, bo przeważnie jest niewidzialny. W epoce Edo na ilustracjach przedstawiano go jako groteskową bestię wyglądającą jak ściana. Można na niego się natknąć w ciasnych uliczkach i ciemnych alejkach. Nurikabe pojawia się późno w nocy. Materializuje się jako ściana tuż przed oczami przechodnia 
i blokuje mu drogę. Nie ma szans aby taka przeszkodę obejść z żadnej strony i trzeba zmienić trasę. Choć może pomóc postukanie kijem 
w podstawę takiej ściany, wtedy ona znika i droga jest wolna.

Teke teke

Występuje w licznych legendach miejskich. Jest to kobieta która zginęła potrącona przez metro. Nie ma dolnej części ciała, porusza się za pomocą swoich rąk, wydając przy tym odgłos od którego wzięła się jej nazwa. Ten dźwięk wydaje jej kręgosłup, który szoruje o nawierz-
chnię. Teke teke poluje na swoje ofiary niedaleko stacji metra. Choć nie ma nóg potrafi poruszać się z zawrotną prędkością i z łatwością może dogonić ofiarę. Gdy złapie ofiarę to przecina ją za pomocą sierpa lub wielkiego noża w pół i zabiera nogi. Inna wersja mówi, że może pojawić się w łazienkach i wtedy się pyta o to gdzie są jej nogi. Odpowiedź na to pytanie to stacja Meishin. Wtedy zadaje drugie pytanie, od kogo wiemy? Właściwą odpowiedzią jest to, że słyszało się to od Reiko Kashima, bo podobno tak się nazywała za życia. Gdy nie odpowie się na któreś z pytań wtedy kończy się w ten sam sposób jak poprzednio czyli zostaje się przepołowionym.

Osakabe hime

Jest związana ze zamkiem Himeji. Jest to kobieta ubrana w dwunasto-warstwowe kimono. Osakabe hime jest potężnym yokai, które potrafi manipulować ludźmi jak jej się podoba, ma wielką wiedzę oraz posiada na swoich usługach mnóstwo kenzokushin. Kenzokushin są to duch podobne do zwierząt, które robią za posłańców. Potrafi odgadnąć prawdziwe pragnienia ludzi. Chodzą pogłoski, że kto zobaczy jej twarz z miejsca umiera. Nie lubi spotkań z ludźmi i unika ich jak może, przebywając w tajnych komnatach na zamku. Jednak raz w roku spotyka się z właścicielem zamku aby przepowiedzieć jego los na następny rok. Dlaczego jednak Oskakabe hime pojawia się na zamku Himeji? Nikt tego nie wie. Jest kilka teorii. Jedna mówi, że to potężne dziewięcioogoniaste kitsune, albo jedna z Famoryt cesarza Fushimi.

Tamamo no Mae

Jest jedną z najpopularniejszych kistsune. Jej postać występuje często w literaturze oraz dziełach teatru japońskiego. Wzmianki o tej lisicy pojawiają się również przy wielu wydarzeniach z historii Japonii. Swoją wielką moc wykorzystywała głównie w celu zdobycia władzy. Na przykład w epoce Heian (794-1185) próbowała zabić cesarza. Co prawda nie udało się jej to. Jednak i tak doprowadziła do jednej 
z największych wojen w historii Japonii czyli wojny domowej w latach 1180-1185. Z tego powodu jest uznawana za jednego z Nihon San Dai Aku Yokai (Trójca przerażających yokai). Dwa pozostałe to Sutoku Tenno czyli cesarz Sutoku i Shuten dōji jeden z Oni. Według jednej 
z wersji legendy, Tamamo no Mae urodziła się 3500 lat temu na terenie Chin. O jej ludzkim życiu wiemy niewiele, jedynie to, że była potężnym czarodziejem. Z tego powodu po upływie ponad 100 lat przemieniła się w dziewięcioogoniastego lisa (były to yokai 
o największej mocy magicznej). Dodatkowym jej atutem było to, że potrafiła manipulować ludźmi. Używała do tego swojego powabu 
i poczucia humoru. W ten sposób zdobywała wpływy i władzę.

Gaki 

Są to dusze osób udręczonych, którzy przeżywają wieczne katusze. Wyglądają jak ludzie, ale mają pękate brzuchy i mało wydajne usta 
i gardło. Zamieszkują równoległy wymiar zwany Gakidō. Jest to nieprzyjemny pustynny teren. Źródłem ich cierpienia jest jedzenie 
i picie. Istnieje kilka rodzajów Gaki. Jedne gaki w ogóle nie mogą nic jeść, inne mogą pożywiać się tylko takimi rzeczy jak kał lub mocz, istnieją też takie, które i jedzą i piją co chcą, ale nie mogą zaspokoić ani głodu ani pragnienia.

Hitobashira

Hitobashira (dosłownie „ludzki filar”) nie jest to co prawda żaden yokai, ale jest to makabryczny proceder polegający na grzebaniu żywych ludzi pod fundamentami czy w murach ważnych budowli tj. mosty czy zamki. Ta praktyka była stosowana od starożytności do XVI wieku. Wierzono, że duch takiego człowieka przebłaga duchy przyrody. Wierzyli również, że taka ofiara ochroni budowlę przed różnego rodzaju klęskami takimi jak pożar, powódź.

~Dominik

Źródła obrazków:
yokai,com
pinterest.com

wikiwand.com
 

Yokai 14-17

Yokai 14

Sagariwystępuje w zachodniej Japonii. Jest to jeden z najbardziejgroteskowych Yokai. Przybiera postać głowy konia. Głowa taopuszcza się z drzewa przed twarz niczego niespodziewającego siępodróżnego. Opuszczając się Sagari wydaje okropny krzyk. Osoba,która usłyszała ten krzyk może dostać wysokiej gorączki. Sagaripowstaje z ducha konia, który umarł na drodze i został porzucony.Wtedy dusza konia może wniknąć w drzewo i rośnie wraz z drzewem.

Shōjō jest to duch morza.Wyglądem przypomina trochę małpę i posiada czerwone włosy. Słynąze swojej inteligencji. Jest wzrostu mężczyzny i ma czerwonątwarz jakby wypiła zbyt dużo alkoholu. Czasami zakładają ubraniazrobione z morskich wodorostów. Spędzają większość swojegoczasu na zabawach w morzu i na odludnych plażach oraz piciu wielkichilości alkoholu. Ze wszystkich typów alkoholi najbardziejuwielbiają sake. Są znani z tego, że są dobrymi piwowarami oraz,że z wody morskiej potrafią wydestylować mocne wino. Gdy osoba,która spróbuje tego wina ma czyste sumienie, wtedy wino ma słodkismak. Natomiast gdy wino spróbuje osoba zła, wtedy wino zmienia sięw truciznę i może zabić tą osobę jeśli nie zejdzie ze złejdrogi. Shōjō potrafi zrozumieć mowę ludzką i potrafiwypowiedzieć parę słów w ludzkim językiem. Jest ciekawski iłagodny względem uprzejmych ludzi.

Iyaya z tyłu wygląda jakatrakcyjna młoda dziewczyna, która jest ubrana w śliczne ubrania.Gdy ktoś zwróci na nią uwagę wtedy odwraca się do takiej osoby iukazuje jej swoją brzydką, twarz starego mężczyzny. Iyaya możnaspotkać dosłownie wszędzie, Choć preferują miasta i drogi nocnąporą. Tam jest największe prawdopodobieństwo, że zaskoczą tamniczego niespodziewającego się podróżnika. Nie są szkodliwe, jakwiększość Yokai wystarczy im przestraszyć człowieka.

Onibi jest to jeden znajniebezpieczniejszych i najpiękniejszych Yokai. Wyglądają jakmałe ogniste kule, najczęściej o kolorze niebieskim lubbiało-niebieskim. Występują w grupach od 20 do 30 Onibi. Osiągają rozmiary od trzech do trzydziestu centymetrów.Najczęściej migoczą na granicy widzenia ludzkiego oka. Najczęściejmożna zaobserwować je we wiosenne i letnie miesiące w deszczowedni. Choć Onibi są ognistymi kulami wytwarzają mało ciepła.Jednak swoim blaskiem zwabiają żywe istoty do siebie i wysysajążycie ze swojej ofiary aż nic z niej nie zostanie oprócz wiórów.W nocy Onibi z dużej odległości są mylone z latarniami. Wieleludzi zginęło z powodu tej pomyłki.

Ohaguro bettar można jąspotkać w nocy niedaleko klasztorów i innych miejsc kultu. Możnają tam zastać o zmierzchu. Jest ubrana w przepiękny strój ślubny.Poluje na samotnych mężczyzn, którzy rzadko kiedy mogą przełamaćjej urok. Ukrywa twarz przed gapiami. Kiedy jakiś mężczyzna okażejej zainteresowanie i podejdzie bliżej oraz zagdad i wtedy spojrzyna jej na twarz dozna szoku. Twarz Ohaguro bettar nie posiadażadnych rys, tylko wielkie usta w których znajduje się pełnoczarnych zębów. Do pierwszego szoku dochodzi jeszcze strasznychichot, który powoduje ucieczkę mężczyzny z krzykiem.

Shirime z oddali wygląda nanormalnego mężczyznę. Jednak gdy człowiek zbliży sięodpowiednio blisko do Shirime wtedy zauważy, że to Yokai, którynie posiada twarzy. Jednak w miejscu odbytu posiada jedno błyszcząceoko. Shirime podchodzi do podróżnych ubrany w kimono i zadaje mupytanie czy ma chwilę czasu. Gdy wędrowiec mówi, że ma wtedyShirime zrzuca Kimono i pochyla się. Pośladki rozwierają się iukazuje się wielkie lśniące oko. Oprócz siania zgorszenia zestrony Shirime nikomu nic nie grozi.


Yokai 15

Chōpirako jest podobne doZashiki warashi. Jednak są bardziej urocze. Promienieją czystymblaskiem. Najczęściej można spotkać je w domach gdzie jest tylkojedno dziecko, które jest obsypywane prezentami. W tych domach gdziezamieszkał Chōpirako zamieszkało również bogactwo i szczęście.Sprowadzają więcej szczęścia niż znaczna większość duchówpodobnego rodzaju. Bogate rodziny często szykowały pokoje dziecinneaby przyciągnąć te duchy. W takich pokojach było dużo drogichzabawek i różnych udogodnień.

Reiki jest to duch Oni, któryumarł, ale nie może spokojnie odejść do następnego życia przezkarmę lub niedokończone sprawy. Reiki pojawiają się tuż przedśmiercią Oni. Są na wpółprzezroczyste i dodatkowo posiadająnowe supermoce. Reiki są napędzane tylko chęcią zemsty. Mają zazadanie dotrzeć do osób które spowodowały śmierć ich śmierćlub mieli z nimi na pieńku. Mogą podążać za swoim celem przezwieki, chyba że nad Reiki odprawi egzorcyzmy potężny buddyjskimnich.

Gashadokuro jest togigantycznym szkieletem, który wędruje w najciemniejsze godzinynocne. Jego zęby uderzają o siebie a kości wydają odgłosy wstylu „gachi gachi”. Jeśli się zdarzy, że Gashadokuro spotykapodczas swojej wędrówki jakiegoś podróżnika wtedy ucisza sięnastępnie łapie ofiarę miażdżąc mu dłonie i rozłupującgłowę. W Gashadokuro może zmienić się ciało ofiar głodu lubciało żołnierza, które rozkłada się na polu bitwy. Umierają zezłością w sercu i ta śmierć jest ich siłą. Gashadokuro jest zbyt duży i zbyt potężny aby został zabity. Gashadokuro utrzymujeswoją egzystencję dopóki energia i wściekłość znajduje się wjego ciele.

Ubagabi jest rodzajemognistego ducha. Można go spotkać na brzegu rzeki w deszczowe noce.Ma postać ognistej kuli o twarzy starej kobiety. Może też nakrótką chwilę przybrać postać kurczak. Ubagabi powstaje z duszykobiety, która kradła olej i umarła w hańbie. Potrafi przebywaćduże dystanse w mgnieniu oka. Zdarza się, że Ubagabi otrze się oczłowieka, który najpóźniej po trzech latach od tego zdarzeniaumiera. Gdy zauważy się Ubagabi warto krzyknąć Abura-sashi cooznacza złodziej oleju, co spowoduje ucieczkę tego Yokai.

Yama uba jest to stara wiedźmazamieszkująca góry i lasy. Yama uba była kiedyś człowiekiem, aleprzez swoje zepsucie zmieniła się w potwora. Wygląda jak zwykłastarsza kobieta, choć w rzadkich przypadkach można zaobserwowaćjakieś rogi lub kły. Nic nie wskazuje na to aby byłyniebezpieczne. Mieszka samotnie w przydrożnych chatach. Czasamioferuje jedzenie i miejsce do spania podróżnym. Następnie gdy gośćmocno śpi przybiera swoją demoniczną postać, brzydkiejdemonicznej wiedźmy. Pomagając sobie magią zjada swoją ofiarę.Yama uba powstaje z kobiet, które zostały oskarżone o przestępstwolub uprawianie czarów i wygnane w odludne miejsce. Z upływem latstarzeją się oraz gorzknieją, co powoduje ich powolną przemianęw Yama uba.

Yokai 16

Dodomeki jest to przeklętakobieta, która całe ramiona ma pokryte oczyma. Ten Yokai byłkiedyś dziewczyną, która kradła pieniądze. I spotkała ją za tokara. Pewnego dnia na jej rękach pojawiły się tysiące ptasichoczów. Dodomeki ma długie ręce, ponieważ w Japonii postać zdługimi rękami jest symbolem osoby lubiącej kraść.

Amtikiri jest to mały Yokai,który wyglądem przypomina krewetkę lub homara. Amtikiri jestkoloru czerwonego i posiada segmentowy pancerz. Jednak wprzeciwieństwie do tych skorupiaków Amtikiri lata. Jest bardzonieśmiały i rzadko kiedy pokazuje się ludziom. Ten Yokai prawie wogóle nie wchodzi w interakcje z człowiekiem nie licząc jednegoprzypadku. Uwielbia on po prostu ciąć różnego rodzaju sieci tj.sieci rybackie czy firanki. Po za tym jest nieszkodliwy.

Hashihime jest to zazdrosnebóstwo, które można spotkać na starych i długich mostach.Potrafi przyjmować różne postaci zależne od sytuacji. Jednaknajczęściej można ją spotkać pod postacią kobiety ubranej wbiałe szaty i ma pomalowano na biało twarz i niesie pięć świeczekna trójnogu. Ten strój jest używany często gęsto do rzucaniaklątw. Chroni most na którym mieszka. Jako bóstwo związane zkonkretnym miejscem jest zazdrosne i ma ciągoty współzawodnicze.Jeśli, ktoś przy moście zamieszkanym przez Hashihime pochwalijakiś inny most, wtedy może sprowadzić na siebie gniew tego Yokai.

Onryō jest to jeden znajstraszniejszych yurei. Są to duchy osób, które umarły podwpływem wielkiej zazdrości, gniewu lub nienawiści. Taka dusza niemoże przejść na drugą stronę i przemieniają się w zjawy pełnegniewu. Przybierają postać taką jak przed śmiercią. A żeosoby, które przemieniają się w Onryō są ofiarami wojen,katastrof, zdrady lub samobójstwa, więc ich wygląd nie jest zaciekawy. Jedyną ich motywacją jest zemsta.

Yosuzume jest rzadkim ptasimYokai. Występuje w Shikoku i okolicach. Jest to istota nocna, latawzdłuż górskich i leśnych dróg. Yosuzume lata w nocy nadpodróżnymi wydając straszne i nienaturalne odgłosy. Niewyrządzają żadnych szkód podróżnym nie wliczając wywoływaniastrachu. Ten Yokai nie jest złym omenem, ale odgłosy wydawane przezniego mogą ostrzegać przed innymi niebezpiecznymi Yokai.



Yokai 17

Tairano Masakado (Masakado z Tairów) był to samuraj urodzony w epoceHeian (785-1185). Urodził się na przełomie IX i X wieku, rok jestnieznany. Został zabity w roku 940.
Byłdoskonałym wojownikiem i dowódcą. W 938 roku stanął na czelerebelii. Został zabity w roku 940. Został pozbawiony głowy, którazostała wysłana do Kioto. Przed śmiercią powiedział, że wrócijako mściwy duch i będzie siał zniszczenie w całym kraju. Wraz zcesarzem Sutoku i Sugawara no Michizane tworzą Wielką TrójcęOnryō. Kilka miesięcy po dekapitacji głowa, która nie poddałasię rozkładowi, wzleciała do nieba i poleciała do pewnejrybackiej wioski. Wieśniak, który ją znalazł oczyścił ja ipochował. Kilka lat po pochówku w okolicy zaczął pojawiać sięduch samuraja. Natomiast na początku XIV wieku Edo nawiedziłaplaga. Wielu ludzi wtedy umarło. Wiele osób powiązało tą plagęze zemstą Masakado. Aby go uspokoić wzniesiono w świątyni Kandaołtarz dla niego i mianowano go jednym z głównych bóstw.

Takiyashahime jest córką Taira no Masakado i czarownicy, która wychowałasię wśród Yokai. Pierwsze wzmianki o niej pojawiają się w epoceEdo (1603-1868). Istnieje kilka wersji legendy o Takiyasha hime.Przetoczę tylko jedną z nich. Po tym jak dwór cesarski ogłosił,że wszyscy Taira to zdrajcy, dwójce dzieci Masakkilkia wersjilegendy o Takiyado udało uniknąć stracenia. Yoshikado i Satsukihime dotarli do klasztoru w górach. Satsuki została pobożnąmniszką. Natomiast Yoshikado nad praktyki religijne przekładałwędrówkę po górach. Pewnego razu gdy wędrował po górze Tsukubaspotkał czarodzieja, który nosił miano Nikushisen. Dał on synowiMasakado magiczny zwój, który zawierał tajemnicę żabiej magii.Kiedy Yoshikado wrócił do klasztoru opowiedział wszystko swojejsiostrze. Zaczęłą studiować ten zwój aż stała się mistrzyniąw żabiej magii i przybrała imię Takiasha hime. Oboje zdecydowali,że spełnią marzenie ojca o panowaniu nad Japonią. Powrócili dorodzinnej twierdzy i zebrawszy ludzi, którzy pozostali wierni rodowiTaira oraz używając nowo nabytej czarnej magii wzmocnili armięYokai. Do zamku przybył też Ōya no Tarō Mitsukuni, któryopowiedział Takiyasha hime o okrutnej śmierci jej ojca. Gdy o tymusłyszała uciekła od Tarō Mitsukuni. W nocy zastawiła zasadzkęna niego wraz ze swoją armią. Pędząc na wielkiej żabie zabiłaMitsukuni. Jej powstanie zostało szybko stłumione.

Biwabokuboku jest to duch japońskiej lutni. Gdy biwa osiągnieodpowiedni wiek zmienia się w samogrającą lutnię i przemienia sięw rzeczoną Biwe bokuboku. Wtedy się rozrasta do rozmiarówludzkich. Biwa bokuboku lubi wędrować i gra na ulicy za pieniądze.Swoją nazwę ten Yokai wziął od słynnej biwy, która zwała sięBokuba, która potrafiła wydawać ze siebie tak piękne dźwięki,że potrafiła zauroczyć nawet Oni.

Umibōzu jest to wodne ogromne Yokai. Niktnie zna jego prawdziwej formy. Jeśli ktoś go zobaczył mógł tylkozobaczyć jego wygląd od ramion w górę. We widocznej części jestpodobny do człowieka. Ma atramentową skórę i wielkie okrągłeoczy. Świadkowie mówią, że widoczna część jest większa odstatku. Ma okrągłą głowę i jest nagi. Pojawia się w spokojnenoce. Gdy się pojawia nagle i bezostrzeżenia pogoda się załamuje, a fale się spiętrzają. Gdy sięporusza zatapia statki. Niektórzy uważają, że Umi bōzu to duchmnicha, który utonął gdy wściekli wieśniacy wrzucili go domorza. Inni uważają, że to morski potwór zamieszkujący głębinymorskie.

Kurozukajest to dobrze znany kobiecy demon. Jest też popularnym motywemwykorzystywanym w sztuce. Można też się spotkać z innymi jejnazwami jak Onibaba lub wiedźma z czarnej mogiły. Jej historiazmieniała się na przestrzeni wieków. A najpopularniejsza wersjabrzmi następująco. Dawno temu pewne stare małżeństwo miałocórkę, którą bardzo kochali. Byłaona bardzo chorowita i gdy miała pięć lat nadal nie wypowiedziałażadnego słowa. Żaden z lekarzy albo mnichów nie potrafił pomóc.Aż jeden z lekarzy powiedział, że dziewczynce może pomóc tylkozjedzenie świeżej wątroby płodu. Rodzice wezwali nianię abyposzła szukać dla niej wątroby. Rzuciła na nią ochronny czar iobiecała dziewczynce, że nie wróci bez wątroby. Podróżowałaprzez dłuższy czas. Pewnego razu przybyła na wrzosowiskaAdachigahara w Fukushimie i dochodzi do wniosku, że nikt jej nie dawątroby, więc postanowiła wziąć sobie jedną. Rozbiła obóz wjaskini i czekała tam na ciężarną kobietę. Lata mijały, ażpewnego razu nadeszła kobieta w ciąży. Niania wyskoczyła zjaskini i rozcięła brzuch ciężarnej oraz wycięła wątrobępłodowi. Po tym czynie spojrzała na ofiarę i zobaczyła, żezabita nosił znany urok ochronny. Domyśliłasię prawdy i z tego powodu oszalała i przemieniła się w Yokai.Nauczyła się wabić podróżnych do swojej kryjówki i gdyzasypiali wtedy ich zabijała, a następnie zjadała zwłoki.

Ikiryōto dusza nadal żywego człowieka, którachwilowo opuściła ciało i porusza się nie zależnie odwłaściciela. Duch wygląda tak samo jak ciało właściciela. Jestwiele sposobów aby powstał Ikiryō np. otarcie się o śmierć,wielka nienawiść, a nawet omdlenie.Pojawienie się Ikiryō jest najczęściej powiązane z traumą lubintensywnymi emocjami. Właściciel duszy jest często nieświadomyistnienia Ikiryō, co może doprowadzić do różnych nieporozumień.

Hyakumejest pokryty od stóp do głowy niezliczoną ilością świecącychżółtych oczu. Pod oczami znajduje się mięsiste ciało mężczyzny. Kiedy Hyakume ma zamknięte oczy przypomina lśniącą bryłę.Łatwo go pomylić z Nuppeppō. Zamieszkuje stare klasztory i nocąchroni je przed złodziejami. W dzień jest zbyt jasno dla jegooczów. Dni spędza w zacienionychpomieszczeniach. Gdy jakiś człowiek zbliżysię do niegona odległość kilku metrów wtedyjedno z oczu Hyakume odłączasię od niego i leci w kierunku tej osoby, przyczepia się do jejciała dopóki znajduje się na terenie klasztoru. To oko ma zazadanie pilnować takiego osobnika. Gdy taka osoba będzie próbowaćokraść miejsce zamieszkania Hyakume,on atakuje. Jego atak polega nawyskoczeniu z ciemności w taki sposób aby wywołać panikę uzłodzieja.

~Dominik

Yokai 9-13

Katsura-otokoprzystojny mężczyzna, który mieszka na księżycu. Pojawia się wwksiężycowe noce i patrzy się na ludzi, którzy patrzą na księżyc.Jest tak piękny, że żadnej obserwator, który go zobaczy nie możeoderwać od niego oczu. Jeśli ktoś patrzy na Katsura-otoko zbytdługo wtedy on wyciąga rękę i nawołuje tą osobę. Z każdymkiwnięciem ręki energia życiowa tej osoby się zmniejsza co możedoprowadzić do jej zgonu.

Wa'nyūdōma postać płonącego koła od wozu, w którym znajduje się głowamężczyzny. Głowa ta z powodu grzechów, które popełnił za życiawraz zresztą ciała, jest ogolona na zero. Jest wysłannikiem piekłai lubi zadawać cierpienie. Gdy spotka kogoś porywa jego duszę dopiekła. Jego ulubieńcami są kryminaliści lub zdeprawowaniduchowni, ale nie pogardzi normalną osobą.

Dorotabōto dusza starego człowieka, który uprawiał swoje pole ryżowe, abypo śmierci zobaczyć tylko jak jego pole niszczeje po jego śmiercipod okiem nowego właściciela. Przybierają postać jednookiego itrójpalczastego humanoida. Jego trzy palce mają symbolizować trzywady (dwa brakujące oznaczają cnoty). Jest to złe Yokai. Jest złyna to, że jego cały dorobek życia się zmarnował przezniegospodarność nowego właściciela. Dorotabōwędruje przez zarośnięte pola ryżowe i nawołuje aby mu je oddać. Zazna tylko spokoju tylko wtedy kiedy niegospodarny gospodarzsprzeda ziemię komuś kto zadba o pole ryżowe lub zmieni sposóbgospodarowania na lepszy.

Amefurikozō przypomina małego chłopca w kimonie, a na głowie masłomiany kapelusz lub parasol. Choć ma dziecinny wygląd ma bardzoważne zadanie, sprowadza deszcz. Amefurikozō wchodzą rzadko w interakcje z człowiekiem, ponieważ sąbardzo nieśmiałe. Jednak uwielbiają kraść parasole ludziom, anastępnie powodują przelotny deszcz aby zmoczyć ludzi.

Hone-onnajest to jedno z niewielu Yokai, które powstają z człowieka, którenie powstają z negatywnych uczuć. Hone-onna powstaje z kobiety,która naprawdę kochała. Wracają piękne kobiety w sile wieku.Tylko osoby nie oślepione miłością lub bardzo religijne mogąprzejrzeć jej iluzję i wtedy dostrzeże gnijącego trupa. Yokaipowstaje w nocy z grobu i idzie do swojego kochanka. Wszyscy, którzywiedzieli, że nie żyje na początku się dziwią jej pojawieniu.Następnie zdziwienie zamienia się w radość. Hone-onna też niejest świadoma swojego stanu. Spędza noc z kochankiem i opuszcza goo poranku. Taki stan trwa od kilku dni do kilku tygodni i w tymczasie pozbawia go sił witalnych. Gdy nikt jej nie przeszkodzi wtedyjej kochanek umiera i łączy się z nią po śmierci. I co ciekawewraz z postępującym rozkładem jej atrakcyjność rośnie.

Kappa (odczytelnika) to człekopodobny gad. Jest wielkości dziecka i małuskowatą skórę o różnych kolorach. Od brązowego doniebieskiego. Choć na lądzie porusza się niezdarnie to we wodzieczuje się jak ryba w wodzie. Są stworzone do życia we wodzie, więcmiędzy palcami rąk i nóg mają błony, które ułatwiająpływanie. Posiadają muszle oraz są dzioby trochę przypominającetwarz żółwia. Choć są niewielkich rozmiarów to są silniejszeniż przeciętny dorosły mężczyzna. Na głowie maja nakryciepodobne do talerza, to nakrycie jest źródłem ich siły i musi byćcały czas wilgotne, w innym wypadku może doprowadzić to do śmierciKappy. Dorosłe Kappy żyją przeważnie w samotności, a młodewychowują się w grupie. Jedzą wszystko, choć do ich przysmakównależą surowe wnętrzności, szczególnie ludzkie jelita orazogórki. Potrafią używać mowy ludzkiej. Kappy charakteryzują siętym, że są uparte i honorowe. Znają się na medycynie, wedługlegendy leczenia człowieka nauczył właśnie Kappa. Wynika z tego,że ten Yokai potrafi używać mowy ludzkiej, co jest rzadkością uYokai. Za ofiarę z ogórków są wstanie pomóc człowiekowi. JednakKappy mogą być również gwałtowne, lubią zaglądać pod kobiecekimona i puszcza publicznie gazy. Zdarza im się czasami też kogośutopić.

Kejoro (odczytelniczki) jest cała zasłonięta grubymi i długimi czarnymiwłosami. We większości przekazów jej włosy wyrastają tylko zgłowy. Pojawia się w dzielnicy gdzie są domy publiczne. Jejofiarami są młodzi mężczyźni, którzy często zaglądają dotakich domów uciech cielesnych. Młodzieńcy myślą, że widządziewczynę, więc podchodzą aby zagadać. Gdy Kejoro się odwracamężczyzna zobaczy, że jest pokryta w całości włosami to wtedyzamiera w przerażeniu. Daje to czas Yokai aby jej włosy oplotłyofiarę i go poszatkowały. Mimo tej taktyki doniesienia ośmiertelnych atakach Kejoro pojawiają się rzadko. Co dziwniejsze,mimo jej wyglądu jest bardzo popularnym Yokai. Zdarzało się, żemężczyźni walczyli o jej względy.




Yokai10

Akateko oznacza tyleco 'czerwona dziecięca ręka' O samym Yokai nie wiadomo zbyt wiele,oprócz kilku ogólnikowych faktów. Występuje przede wszystkim wprefekturze Aomori. Jest to czerwona ręka z czarnymi długimipaznokciami. Jest to raczej Yokai, które ma za zadanie przestraszyćniż zrobić komukolwiek krzywdę.

Nurarihyon jestpotężnym Yokai. Wygląda na miłego starszego pana. Jego głowa makształt tykwy, a z twarzy przypomina suma. Nosi bogate ubrania izachowuje się jak prawdziwy dżentelmen. Choć jego wygląd jestkomiczny to jest uważany za najpotężniejsze Yokai. Podróżuje wlektyce, która jest niesiona przez inne Yokai lub ludzkie sługi.Często zatrzymuje się w dzielnicach czerwonych latarni. Wraz zOtoroshi i Nozuchi prowadzi 'Paradę stu demonów'. Jest znany teżpod nazwą Generał wszystkich potworów świadczy to tylko o jegopozycji wśród wszystkich Yokai. Nurarihyou zatrzymuje się teżczasami w zwykłych gospodarstwach. Wtedy niepostrzeżenie wślizgujesię do domu i żąda herbaty, tytoniu i innych ekskluzywnych dóbr.Ogólnie zachowuje się jakby był u siebie. I co najlepsze prawowicidomownicy wierzą, że faktycznie jest panem domu.

Hikeshi-babaprzybiera postać groteskowej i siwowłosej starej kobiety. Chodzi oddomu do domu aby gasić lampy. Sama w sobie Hikeshi-baba nie jestniebezpieczna. Jednak już jej czyny mogą doprowadzać doniebezpiecznych sytuacji. Ma zadanie przygotować teren pod działanieinnych Yokai. Część Yokai nie lubi światła i wesołej atmosfery,a Hikeshi-baba zdmuchując lampy przygotowuje dla nich odpowiedniąatmosferę.

Waira jest to Yokai,którego trudno jest spotkać. Przyczyną takiego stanu rzeczy jestjego samotniczy tryb życia. Nie ma co ukrywać jest brzydki. Ciałoma podobne trochę do ciała krowy. Każda jego łapa jest zakończonapojedynczym pazurem. Samce i samice tego Yokai różnią sięumaszczeniem. Samce są kolorów ziemi a samice są czerwonawe. Wairażyje w górach niedaleko świątyń, które ochraniają. Ichulubionym daniem są krety i myszy, które wykopują za pomocąswoich pazurów.

Iso-onna jestkobiecym wampirem. Pochodzi z Kiusiu. Można zobaczyć ją na brzegu.Zwabia rybaków i podróżnych aby się nimi pożywić. Przeważniemożna zobaczyć ją w postaci pięknej i ponętnej kobiet, któradopiero co wyszła z wody. W jej oczach można zobaczyć rządzęseksualną, a jej mokre ubranie ponętnie przylega do ciała. Od pasaw dół wygląda jak normalna kobieta, natomiast od pasa w dół jejpostać jest jakby rozmyta. Gdy się ktoś do niej zbliży, abypowiedzmy zagadać, wtedy wydaje z siebie przenikliwy krzyk, któryma ogłuszyć ofiarę. Następnie oplata ofiarę włosami i wciągają na pełne morze, gdzie wysysa z niej krew. Może równieżnawoływać swoją ofiarę. Stosuje tą metodę w miejscach gdzie niema plaż. Wtedy ta nieszczęsna osoba nie zważając naniebezpieczeństwa chce dojść do Iso-onna. Najczęściej kończy tosię upadkiem z klifu i śmiercią jedzonka.

Nuppeppōzamieszkuje opuszczone świątynie i cmentarze. Pachnie jak zgniłemięso i podobnie wygląda. Jest wzrostu dziecka i trudno jestdostrzec u niego jakąkolwiek twarz. Nuppeppō pojawiają się tylkow nocy i prawie na pewno nie wyrządzą nikomu krzywdy. Wystarczy im,że u potencjalnie spotkanego człowieka wywołają odruch wymiotny.Choć wygląda jak wygląda potrafi szybko i zwinnie się poruszać.Ich wygląd jest powszechnie znany, to same Yokai trudno spotkać.Osoby, które zdołają złapać Nuppeppō następnie go zabić izjeść fragment jego ciała według podań zostaną obdarowaneniezwykłą siłą.


Yokai11

Tenjō-kudariprzybiera postać brzydkiej kobiety w stroju Ewy. Ma wyjątkowo długijęzyk oraz przetłuszczone włosy. Spędza dużo czasu w ukryciu.Zamieszkuje na poddaszach. Czasami w nocy zwiesza się ze sufitugłową w dół aby straszyć ludzi.

Datsue-bajest to stara kobieta, która siedzi na brzegu rzeki Sanzu, któramożna powiedzieć jest buddyjskim odpowiednikiem Styksu. Czeka tamna dusze dzieci. Gdy taka dusza się pojawi wtedy Datsue-ba mówi abydusza usypała z kamieni kopczyk po którym zmarły dostanie się doraju. Ale zanim górka osiągnie wymagającą wysokość Datsue-ba iinne demony ściągają duszę na dół. Ma też inne zadanie. Gdydusza zostanie osądzona może przejść przez rzekę do raju chyba,że duszę uznano za winną różnych grzechów, wtedy musiprzepłynąć ją. Gdy taka osoba dopłynie na drugą stronęDatsue-ba zabiera im ubranie, a jak pojawią się bez ubrania wtedyodziera ich ze skóry.

Keneōjest pomocnikiem Datsue-ba. Jest to stary mężczyzna. Gdy Datsue-baodbiera grzesznkiom ubrania to Keneōwiesza je na drzeie, które w zależności od ilości i wielkościgrzechów różnie się ugina. A następnie ta para wymierzaodpowiednią karę.

Buruburu zwana także jakozozogami. Są zwane duchami tchórzostwa. Podążają za człowiekimi powodują ciarki gdy ktoś się boi. Buruburu powstaje gdy człowiektchórzy np. gdy ucieka z pola bitwy. Dotykają delikwenta w szyje copowoduje dreszcze, a włosy stają dęba.

Nure onna jest to wampirzyca,która ma węża ciało. Żywi się oczywiście ludźmi. Można jąspotkać niedaleko wybrzeży i rzek. Można spotkać dwie odmianyNure onna. Pierwsza wygląda jak wąż z wyjątkiem głowy, którajest kobieca. Druga odmiana jest w połowie wężem a w połowiekobietą. Choć są silniejsze od człowieka to wolą atakować go zezasadzki. Jak już wspomniałem można je spotkać przy niedalekirzek i wybrzeży i wtedy za pomocą iluzji przybierają postaćkobiety, która w rękach trzyma niemowlaka. Stojąc na brzegu wołająo pomoc. Gdy ktoś przyjdzie jej z pomocą ona podaje mu zawiniątkoaby ta osoba przytrzymała je a ona w tym czasie chwilę byodpoczeła. Gdy ofiara weźmie zawiniątko wtedy staje się one natyle ciężkie, że przygniata ofiarę, co daje czas Nure onnie czasna wyssanie krwi za pomocą swojego rozdwojonego języka.



Yokai 12

Chōchinobake jest duchempapierowej latarni. Tak jak każdy duch przedmiotu powstaje wtedy gdyosiągnie odpowiedni wiek. Wtedy pomiędzy dwoma żebrami lampypowstaje otwór, który przemienia sieę w usta, z których wystajerozlatany język. Może posiadać jedno lub dwoje oczu. Czasamiwystępują u niego ręce i nogi. Woli przestraszyć człowieka niżzrobić mu krzywdę.

Jorōgumo jest bliskospokrewniona z Tsuchigumo. Standardowo ich wymiary nie przekraczajątrzech centymetrów, choć z wiekiem mogą stać się większe.Potrafiła tkać piękne, kolorowe i mocne sieci. Zapis w kanjioznacza tyle co „oplatająca narzeczona” choć pierwotna nazwaJorōgumo oznaczała mniej więcej „pajęcza kurtyzana”. Te Yokaiżyją w samotności i gdy osiągną wiek 400 lat rozwijają swojemagiczne moce, które pozwalają włączyć do menu ludzi. Sąsprytne i mają wielkie zdolności zmiennokształtne. Najczęściejprzemieniają się w ponętne kobiety. Ulubionymi celami Jorōgumo sąmłodzieńcy poszukujący miłości. Gdy upatrzy sobie jakiegośmężczyznę wtedy zaprasza go do swojego domu. I przeważnie po tejosobie wszelki słuch ginie. Jorōgumo posiada truciznę, którawstrzyknięta ofierze zabija ją powoli co pozwala delektować sięYokai powolną śmiercią mężczyzny.

Furutsubaki no Rei jest toduch drzewa kamelli. O samym Yokai nie ma zbyt dużo informacji. Ale,że drzewo to nie traci swoich kwiatów płatek po płatków tylkocały kwiat naraz spada to to drzewo w Japonii jest związane ześmiercią. I jest związane z nim kilka ciekawych legend. Jedną znich jest taka, że w prefekturze Akita była świątynia gdzie rosłatsubaki, z której gdy wydobywał się głos oznaczało to, żezdarzy się niedługo jakaś tragedia.

Mokumokurensąduchami Shoji (przesuwane okna i drzwi wykonane m.in. z papieru). Gdyte Shoji są zaniedbywane wtedy w powstałych dziurach pojawiają sięoczy, które obserwują wszystko co dzieje się w domu. Sąprzerażające, ale nieszkodliwe. Mogą również być znakiem, że wdomu są inne Yokai takie jak Tsukumogami.

Umi zatō oznacza 'Niewidomegoczłowieka morza'. Są to tajemnicze (zauważyliście, że to słowopasuje do sporej części Yokai ) i ogromne Yokai, które podróżująpod osłoną nocy po morzach dotykając fal długim kijem. Większośćźródeł mówi o tym, że są raczej nie szkodliwe, ale istniejąteż przekazy, które przeczą temu. Podobno uwziął się na rybakówi macha na statki aby podpłynęły, a gdy one podpłyną wtedy jewywraca. Nie omieszka od czasu do czasu połknąć całego statku.Jednak gdy załoga statku zachowuje się względem niego uprzejmie onpo prostu znika i daje im spokój.

Ibaraki dōji jest najbardziejznanym i przerażającym demonem, który siał spustoszenie wJaponii. Ibaraki dōji był(a) głównym zastępcom Shuten dōjinajwspanialszego z Oni. Nie wiele wiadomo o samym Yokai. Nawet nieznamy jego(jej) płci. Istnieją opowieści i malowidła gdzie byłaprzedstawiana jako kobieta, ale prawie tyle samo historii przedstawiago jako mężczyznę. Istnieją przesłanki, że Ibaraki doji iShuten doji nie byli tylko współpracownikami ale i kochankami.


Yokai 13

Nukekubi jest wariantemRokurokubi. Co różni Nukekubi od Rokurokubi to to, że potraficałkowicie odłączyć swoją głowę od ciała. Z tego powodu teYokai są również bardziej agresywne. Jest to spowodowane tym, żegłowa może o wiele dalej oddalić się od ciała niż w przypadkuRokurokubi. Dodatkowo posiadają ogromną rządzę krwi. Kobieta,która jest Nukekubi może przekazać tą klątwę swojej córce.Objawy pojawiają się gdy dziewczynka osiąga dojrzałość.Dziewczyny, które były podejrzewane o bycie Nukekubi częstosprzedawano do domów publicznych lub zmuszano ich do popełnieniahonorowego samobójstwa.

Ao andon jest to duchniebieskiej latarni. Ta latarnia była używana w erze Edo gdyarystokracja się zbierała aby w letnie wieczory opowiadać strasznehistorie. Miała za zadanie robić odpowiedni nastrój. Zapalano 100świeczek i po każdej zakończonej historii jedną gaszono. Yokaiten jest uosobieniem ludzkich strachów. Przybiera formę długowłoseji czarnowłosej kobiety o niebieskim odcieniu skóry i czarnychzębach. Ma również ostre pazury i rogi. Jest ubrana w niebieskiekimono i emanuje niebieskim światłem. Ao andon może pojawić sięwtedy gdy ostatnia świeczka zgaśnie. Pojawia się wraz z dymemostatniej świecy i atakuje uczestników nocy horrorów. Nie wiadomoco dzieje się później. Jednak gdy Ao andon pojawi się na imprezieto wtedy nikt z niej nie wraca. Możliwe, że urządza im rzeźwzorowaną na opowiedzianych historiach.

Itachi jest Bakemono.Przybiera postać łasicy. Są postrzegane jako zwierzętachaotyczne. Miały być też zwiastunami wszelakich chorób. Dawniejuważano, że naprawdę stare Itachi przemienią się w Ten (martesy)lub w Mujjina. W kilku regionach Japonii terminy Ten i Itachi częstoużywało się zamiennie co tylko komplikowało sprawy. OgólnieItachi są psotnikami choć próbują unikać kontaktów z ludźmi.Przez co są mniej lubiane od innych zwierząt. Chociaż potrafiąużywać magi transformującej, preferują jednak inne rodzaje magii,przeważnie z niezbyt dobrym skutkiem dla celu. Kiedy łasica staniena tylnich łapach i wtedy najprawdopodobniej hipnotyzuje swój celaby zostawił lub zdobył jakiś prezent dla Itachi.

Kama itachi jest toniebezpieczna odmiana Itachi. Posiadają twarde i ostre pazury. Ichfutro przypomina igły jeża i wydają odgłosy podobne do szczekaniapsa. Są również szybkie i zwinne. Przeważnie atakują swojąofiarę z powietrza w zespołach trzy osobowych. Pierwszy atakujenogi ofiary aby ją powalić, następny zasypuje cel za pomocąswoich łap gradem cięć. Ostatni używa swojej magii aby uleczyćich ofiarę. Cała akcja jest tak szybko przeprowadzona, żeposzkodowany uważa, że się potknął i po prostu się zadrapał.

Noderabō jest to groteskowyduch upadłego mnicha, który jest ubrany w łachmany. Ukazuje siępóźną nocą w opuszczonych ruinach klasztorów. Samotnie tam krążyi od czasu do czasu zadzwoni klasztornymi dzwonami. Noderabō zostajemnich, który popełnił grzech i umarł zniesławiony. PodobnoNajczęściej tym grzechem był przekładanie pieniędzy i kobiet nadmodlitwę

~Dominik

Niewyzkłe obyczaje, wierzenia w Indiach.

Moim zdaniem hinduizmu nigdy w pełni nie pojmie Europejczyk. Hinduizm jest tak bogaty w wierzenia, obyczaje, że trudno je zliczyć. Niektóre, albo co tam będę okrajać fakty, przynajmniej połowa zadziwiają. Najpierw trochę o tym co już raczej było. W Indiach jeszcze do niedawna obowiązywała  hierarchia kastowa, składająca się z czterech warm ( kasta). Najniższa z nich siudrowie mieli bardzo ograniczone prawa, ale nie byli niewolnicy. Nie było mowy o sprawiedliwości, jeśli siudra zaatakował bramina( najwyższa kasta) był zazwyczaj skazywany na śmierć. 

Ale co ciekawsze, jeśli siudra postanowił pouczyć bramina to wychodziło tak, jakby uczeń chciał pouczyć nauczyciela, i spotykała go za to następująca kara: do jego gardła był wlewany rozgrzany olej. Jeśli bramin zabił siudrę nie był on karany, musiał tylko zadośćuczynić zabijając jakieś małe zwierzę, na które teoretycznie przenosiła się jego winna. 

Kobiety oczywiście też nie miały łatwo. To, że same nie mogły o niczym decydować nikogo nie powinno dziwić. Nie było też mowy na związek miedzy kastami, a szczególnie między braminami a  siudrami.  Kobiety nie mogły decydować o swoim życiu miłosnym, ale kiedy próbowały odmówić mężczyźnie mogły zostać za to pobite.  Jednakże zdrada już była karana po obydwu stronach ( zdradzający). Kobieta była skazywana  na rozszarpanie przez psy, a jej kochanek na palenie w łożu żelazem.

Według hinduizmu każdy żywy organizm posiada duszę, lecz dusza duszy nie równa. Ludzka dusza jest na wyższym poziomie umiejętności . Ale to że w hinduizmie dusza podlega reinkarnacji, raczej wszyscy w jakimś stopniu kojarzą. Pewnie już nie każdy wie, że hinduizm to wiara w jednego boga, a to dlatego, że wszystko jest jednością. A poszczególni bogowie to tylko jego formy, by każdy mógł wierzyć w własnego boga.

Pozostałością kast w Indiach na pewno będzie festiwal Madey Snana, podczas którego ludzie z niższych kast toczą się po resztkach z posiłku braminów. Ma to pomóc na różne dolegliwości. Aby spadł deszcz należy zorganizować wesele pary zwierząt. Zależnie od regionu są to żaby, osły. Cała uroczystość wygląda jak u ludzi. Jeszcze dziwniejszy jest rytuał Govardhan Puja, dotyczący krów. Krowy to zwierzęta wyjątkowe dla hindusów, a więc podczas tego święta wieśniacy ozdabiają swoje krowy, a następnie kładą się na ziemi i pozwalają po sobie przejść.  Ma to pomóc modlitwie dojść do bogów.  

- Sonia