Żywioły cz.3

Żywioł Powietrza

Żywioł Powietrza symbolizuje nadchodzącą wiosnę: coraz dłuższy dzień, błękit nieba i powiew wiatru wśród gałęzi drzew. Przejrzystość i jasność niewidzialnego żywiołu Pwietrza to cechy, które władają domeną myśli i wszelkiego rodzaju usystematyzowaną aktywnością umysłową.

Oddech życia

Powietrze to żywioł oddechu i życia, gdyż oddychanie oznacza życie. Wraz z ostatnim oddechem wygasa życie. Powietrze to najmniej materialny i najszybszy we wszystkich żywiołów – włada wiosną, świtem i odpowiada mu  kierunek wschodni. Dzięki tego rodzaju powiązaniom Powietrze symbolizuje nowe początki i przedsięwzięcia, energię twórczą wewnątrz nasienia i okres niemowlęctwa. Jest to żywioł świadomości, skupienia i kreatywności. Gdy żywioł Powietrza przybiera postać wiatru może być ożywczym, delikatnym powiewem lub potężnym i destrukcyjnym huraganem. Energia tego żywiołu skierowana jest na zewnątrz. Powietrze to żywioł wiatru, który włada wszelkim ruchem. Jest on związany z podróżami, nowymi odkryciami i wolnością. Jest to spiritus idei, spiritus movens intelektu, wyobraźni i otwartego umysłu, a także żywioł myśli.

Powietrze włada takimi miejscami związanymi z życiem codziennym jak sale konferencyjne, miejsca pracy, biblioteki, szkoły, przystanki autobusowe, lotniska i dworce kolejowe. Żywioł Powietrza wiąże się z naukami prawnymi, przyrodniczymi i matematycznymi. Patronuje on wschodniej części każdego pomieszczenia i budynku. Z kolei w naturze jego władzy podlegają wietrzne równiny, górskie szczyty i podniebne przestrzenie.

Bogowie Powietrza

Do bóstw kojarzonych z żywiołem Powietrza zalicza się Shu, Thoth, Merkurego i Hermesa. Shu to egipski bóg Powietrza, który wraz ze swoją małżonką Tefnut (bogini wilgoci) stworzył Niebo i Ziemię. Z kolei Thoth był skrybą Ozyrysa (sędzia umarłych i władca Niższego Świata). Thoth posiadał wiedzę tajemną, gdyż był bogiem mądrości. Powszechnie wierzono, że w jego magicznej księdze znajdowały się potężne zaklęcia umożliwiające przejęcie władzy nad wszystkimi bogami, a w ich księgach z kolei zawarta była cała mądrość ówczesnego świata.

Hermes to grecki posłaniec bogów olimpijskich, który potrafił podróżować z szybkością myśli. Był on często utożsamiany z egipskim Thothem. Hermes to personifikacja żywiołu Powietrza, gdyż jest on zmienny i wszechstronny, pełen inwencji i elokwentny. Jego żywy umysł, szczwany charakter i polot uczyniły go również patronem złodziei, podróżników i kupców. Rzymski odpowiednik Hermesa to Merkury, którego kult rozpowszechnił się również pośród germańskich i celtyckich ludów Imperium Rzymskiego. Z kolei ludy skandynawskie utożsamiały go z potężnym bogiem Odynem - bogiem magii, burzy, wiatru, oddechu i mowy. Co ciekawe od imienia rzymskiego posłańca bogów wywodzi się termin „merkurialny”, który znajduje odzwierciedlenie w ruchliwej, niestabilnej, zmiennej i żywej osobie, która posiada wszystkie cechy tradycyjnie kojarzone z żywiołem Powietrza.

Osobowość żywiołu Powietrza

Właściwości związane z żywiołem Powietrza są bogato reprezentowane w horoskopie takiej osoby i wyznaczają tendencje ku rozumowaniu analitycznego, racjonalizmowi  i przedkładaniu logiki i przemyślanych pomysłów nad irracjonalne wybuchy charakteru i pomysły. Osoby z przewagą żywiołu Powietrza najwyżej cenią więź mentalną w stosunkach międzyludzkich. Należy jednak pamiętać o utrzymywaniu w równowadze energii wszystkich żywiołów. Niedobór lub nadmiar choćby jednej z energii żywiołów może być źródłem trudnych do przezwyciężenia problemów i komplikacji. Co ciekawe osoby, które są całkowicie zdominowane przez żywioł Powietrza mogą wykazywać tendencje do „szukania dziury w całym” i poddawania wszystkiego wnikliwej i dogłębnej analizie co może doprowadzić do destrukcyjnych efektów. Tego rodzaju skłonność może mieć szczególnie niszczycielskie działanie w momencie narodzin pomysłu lub w ogóle idei. Wtedy jednak potrzebna jest swego rodzaju delikatność i subtelność zamiast druzgocącej racjonalności. Zbyt dużo Powietrza, który jest obecny w dyskusjach i rozmowach może stworzyć zagrożenie zbytniego „rozrzedzenia” tematu i w takiej sytuacji nowopowstały pomysł może nigdy nie zostać zrealizowany. Warto zaznaczyć, że Powietrze to zdradliwy element, a jego mer kurialna natura czyni go niemożliwym do okiełznania.

Zgłębianie żywiołu Powietrza

Aby jak najlepiej zrozumieć wszystkie żywioły należy je po prostu poczuć. W tym celu należy udać na zewnątrz i zwrócić uwagę jakie uczucia budzi świeże powietrze. W jaki nastrój wprawia wiatr, a w jaki cisza? Czy każdy wiatr odbiera się w taki sam sposób, czy jakiś jego rodzaj działa bardziej pozytywnie? Drugim sposobem poznania żywiołu Powietrza jest wyjście na dwór i praca nad oddechem. Warto tutaj wspomnieć o koncepcji prany, czyli świętego tchu, który odgrywa jedną z ważniejszych ról w procesie zdobywania kontroli nad umysłem. Adepci tej sztuki odkryli, że kontrolowanie długości i rytmiczności oddechu wywołuje szczególnego rodzaju zmiany świadomości. Nauczenie się pewnych sposobów oddychania może nadać praktyce magicznej ogromną moc. Ale aby do tego doszło należy wykonać pewne ćwiczenie: przyjąć pozycję siedzącą, zamknąć oczy, liczyć do 6 biorąc każdy wdech. Powietrze w płucach należy trzymać licząc do 3. Wydech również się robi licząc do 3. Taką sekwencję powtarza się wielokrotnie. W późniejszym czasie w zależności od własnych preferencji można zmieniać długości poszczególnych faz oddechu. W trakcie takiego ćwiczenia nie należy jednak nadwerężać krtani ani wymuszać krótkiego oddechu.

- Frey