Żywioły cz. 5

Żywioł Wody

Emocje i sny w królestwie podświadomości przypływają i odpływają wywierając jednocześnie subtelny wpływ na nasze myśli ze sfery świadomości. Żywioł Wody jest ściśle związany ze światem odczuć i stanowi siłę, która kształtuje relacje międzyludzkie. Woda to żywioł emocji i miłości, gdyż jest tak samo płynna jak uczucia. Żywioł ten włada małżeństwem i przyjaźnią, ale związany jest również z aktywną i zmieniającą się podświadomością, która kształtuje reakcje emocjonalne i nastroje. Żywioł Wody wpływa również na sny, bo gdy zatapiamy się w onirycznych otchłaniach to odkrywamy nasze najgłębsze i najskrytsze pragnienia.

Odpływy i przypływy

Zmieniający się cykl pływów jest skutkiem przyciągania Księżyca, który oddziałuje na wody oceanów, ale także na płyny znajdujące się w organizmach żywych kształtując tym samym nastroje i emocje. Co ciekawe Księżyc oddziałuje także na kobiecy cykl menstruacyjny. W taki właśnie sposób odpływy i przypływy wody znajdują odzwierciedlenie w cyklach życia.

Energia żywiołu Wody jest receptywna i żeńska. Włada zachodem, czyli kierunkiem zmierzchu Słońca. Pora roku tradycyjnie kojarzona z żywiołem Wody to jesień. Woda to żywioł związany z leczeniem i oczyszczeniem. Może ona przybrać formę uzdrawiającej rady prowadzącej do emocjonalnego wyzwolenia, która wypłucze „stare” i przykre uczucia i umożliwi zmierzenie się z prawdą na temat nas samych. Woda to esencja życia, gdyż jego początek zawsze zaczyna się w Wodzie. Żywioł ten jest niezwykle silnie związany z płodnością i kobiecym łonem.

Przestrzenie, które w życiu codziennym związane są z żywiołem Wody to kuchenny zlew i łazienka. Jednakże w związku z faktem, że żywiołowi temu podlegają relacje międzyludzkie i przyjaźń to podporządkowany jest mu również salon. Jako siła uzdrawiająca i oczyszczająca – Woda jest także związana ze szpitalami i ambulatoriami. Osoby wykonujące zawody związane z opieką nad ludźmi, psychoterapią, medycyną, a nawet artyści są silnie związani z żywiołem Wody. W świecie natury żywiołowi temu odpowiadają rzeki, morza, jeziora, sadzawki, studnie, deszczowe krainy, a nawet bagna.

Boginie i Bogowie Wody

Do bóstw tradycyjnie kojarzonych z Wodą należą Wenus, Tiamat, Epona i Neptun. Tiamat występujące w mitologii mezopotamskiej i reprezentuje czystą energię słonecznego oceanu, a także pierwotny chaos. Tiamat była pramatką – kiedy jej słone wody połączyły się ze słodkimi wodami Apsu narodzili się pradawni bogowie.

Rzymski bóg morza Neptun był opiekunem żeglarzy, który pomimo jego ochrony obawiali się jednocześnie jego wybuchów gniewu. Nastrój Neptuna ulegał gwałtownym zmianom – cisza na morzu mogła w każdej chwili zmienić się w niszczycielski sztorm. Z kolei Wenus, czyli rzymska odpowiedniczka greckiej Afrodyty stanowiła archetyp piękna i miłości. Narodziła się z morskiej piany, po czym zamknięta w środku muszli dopłynęła do wybrzeży Cypru. Gdy jednak wyszła na brzeg to wszystkie krople wody, które opadały z jej ciała zmieniały się w perły. Co ciekawe Wenus dysponowała mocą uciszania mórz. Opiekowała się załogami statków, które żeglowały ku dalekim lądom. Ponadto harmonizowała i równoważyła ludzkie emocje, odczucia i instynkty.

Epona zaś to celtycka bogini koni, która była czczona w okresie Imperium Rzymskiego. Jej atrybuty to zboża i owoce – co wskazuje na jej silny związek z żyznością i płodnością ziemi. Była również boginią uzdrawiania i Wody.

Zgłębianie żywiołu Wody

Miejsca, w których można szczególnie intensywnie poczuć ten żywioł znajdują się oczywiście w naturze i są to: sadzawki, rzeki, strumienie i jeziora. Najlepiej nadają się do tego celu jednak zbiorniki wodne, w których można bezpiecznie pływać. Dla tych, którzy boją się pływać lub po prostu nie potrafią dobrym sposobem na zgłębienie żywiołu Wody jest wystawienie się na bezpośrednie działanie deszczu.

Inny sposób, a zarazem niezwykle wygodny i odprężający to „zwykła” kąpiel w wannie lub ożywczy prysznic, który doskonale pozwala połączyć się z żywiołem Wody. Jednakże wtedy nie należy postrzegać takiej czynności jedynie w formie oczyszczenia ciała, ale poczuć całkowitą jedność z żywiołem Wody. Należy tu zwrócić uwagę na samopoczucie przed tą czynnością i tuż po niej. W momencie zanurzania się w wannie pełnej wody dobrze jest sobie wyobrazić, że zamienia się w rybę. Wtedy żywioł Wody doskonale nasyci ciało i człowiek poczuje się jakby był z nim jednością.

Osobowość żywiołu Wody

Osoby, u których dominuje żywioł Wody są z reguły uduchowione, wrażliwe i emocjonalne. Dodatkowo niektórzy szczęściarze mają nadzwyczaj rozwinięty „szósty zmysł” i wykazują zdolności mediumiczne. Takie osoby są marzycielami, niekiedy poetami, którzy postrzegają rzeczywistość przez pryzmat uczuć, a nie jak w przypadku żywiołu Powietrza – myślenia abstrakcyjnego, żywiołu Ognia – spontaniczności, czy żywiołu Ziemi – praktycznego myślenia. Z związkach międzyludzkich osoby, u których przeważa żywioł Wody są empatyczne, opiekuńcze i romantyczne. Mogą one również częściej obrażać się z powodu wyimaginowanych zniewag.

Z kolei brak energii wodnych u człowieka może zaowocować problemami w kształtowaniu relacji międzyludzkich. Wtedy taka osoba utrzymuje duży dystans  kontaktach z otoczeniem, a bliski kontakt i intymność stanowią dla niej duży problem. Ponadto jest jej bardzo trudno zrozumieć gamę swoich uczuć, nie mówiąc już o tym, aby podzielić się nimi z innymi osobami. Osoby, u których nie ma żywiołu Wody charakteryzuje ubogie życie wewnętrzne, brak intuicji i empatii.

Jednakże z drugiej strony – kiedy energii wodnych występuje za dużo wtedy dochodzi do „zatonięcia” w morzu emocji. Nad zbyt intensywnie doświadczanymi uczuciami nie można wtedy zapanować co skutkuje trudnościami w życiu codziennym.

Starożytne „temperamenty”

W dawnych czasach wierzono, że wszystkie byty znajdujące się we Wszechświecie (nieożywione i ożywione) stanowią kombinacje 4 żywiołów. Grecki filozof Empedokles w V wieku p.n.e. stworzył tzw. „teorię temperamentów”, w której dokonał klasyfikacji jednostki jako jednej z 4 typów charakterologicznych. I tak np. ludzie inspirowani energiami ziemskimi mieli być melancholikami, a ci z przewagą energii ognistych – cholerykami. Z kolei u sangwiników miały dominować energie powietrzne, a u flegmatyków – wodne. Ciekawym jest fakt, że filozofowie i lekarze aż do XIX wieku stosowali te pojęcia jako terminy zawodowe. Tym samym proces leczenia przeróżnych chorób polegał na przywracaniu równowagi energii poszczególnych żywiołów. Co ważne - do dnia dzisiejszego te same pojęcia stosuje się do opisu rożnych typów charakterologicznych.

- Frey