Czterej Jeźdźcy Apokalipsy

Kim są Czterej Jeźdźcy Apokalipsy? Są to postacie czterech jeźdźców, występujące w Apokalipsie św. Jana. Sam Bóg trzyma w swojej prawicy zwój, zapieczętowany siedmioma pieczęciami. Według Biblii Baranek Boży ma otworzyć pierwsze cztery pieczęcie, z których przywoła się cztery istoty, dosiadające koni. Jeźdźcy Apokalipsy symbolizują cztery nieszczęścia Sądu Ostatecznego.

Pierwszym jeźdźcem jest Zaraza, dosiadający białego konia. W ręku trzymał łuk, a na głowie połyskiwała korona. To chyba najbardziej obrzydliwy kawalerzysta. Lubuje się w miejscach, gdzie może spotkać tłumy ludzi, a tym samym wyrządzić wiele szkód. Zatruwa wodę w studniach, rzekach i jeziorach, tworzy nowe, niebezpieczne choroby. Dotykiem potrafi zarazić rzesze osób. Nie bawi się w grypy i przeziębienia. Najlżejsze objawy związane są z trądem lub dżumą. Siał postrach w średniowiecznej Europie, gdy w XIVw. szalała epidemia czarnej śmierci.

Postać ta zwana jest też Zwycięzcą, który miał tryumfować nad wszystkimi. Były różne interpretacje i hipotezy odnośnie kim był kawalerzysta na śnieżnobiałym rumaku. Mówiono, że był nim sam Jezus Chrystus. Uważano tak, gdyż w sztuce Chrystusa przedstawiano często na białym wierzchowcu, a sam kolor symbolizował prawość i uczciwość. Poza tym pierwszego jeźdźca nazywano Zwycięzcą (imię Zaraza przyjęło się dużo, dużo później), a tym samym to miano przypisywano Jezusowi. Inna teoria mówi, że był to Duch Święty. Mogło to reprezentować zesłanie Ducha Świętego i głoszenie Ewangelii.

Na rdzawym koniu galopowała Wojna. W dłoniach dzierży miecze przygotowane do siekania mięsa. Reprezentuje krwawe bitwy, masową rzeź ludności, brutalne wojny domowe i prześladowania Chrześcijan ku uciesze ludu. Niekiedy skóra rumaka jarzy się ogniem, który przysmaża przeciwników Wojny. Rdzawy kolor sierści sugeruje, iż jest ona pokryta krwią ludzkości, którą przelały miecze jeźdźca.

Nie jest jednak prawdą to, że Wojna czerpie z zabijania jakąkolwiek przyjemność. Życiem wojny kieruje sztywna dyscyplina i poczucie wypełnienia obowiązku. Postać ta pokazuje się na swoim ognistym wierzchowcu tylko tam, gdzie wybucha krwawy konflikt. Nigdy nie namawia do wojny, gdyż ludzie mają swój rozum i wolę. Często obserwuje zmagania wrogów, a następnie wkracza do akcji. Czasami jest bezwzględnym zabijaką, lecz zdarza się, że pozostawia przy życiu zasłużonych żołnierzy i goni za zbrodniarzami wojennymi.

Czarnego rumaka dosiadał Głód. Jego prawica chwyta wagę, na której odmierza kwoty za chleb. Głód i jego wroni wierzchowiec jako jedyny używają skrzekliwego głosu. Mówią oni o cenie pszenicy i jęczmienia oraz o tym, aby nie zmieniać cen produktów mniej ważnych takich jak oliwa czy wino, które i tak są poza zasięgiem finansowym zwykłego robotnika. Trzeci jeździec niekiedy symbolizuje też materialne bogactwo i niszczycielską moc wobec biedoty i niższych warstw społecznych. Czarny kolor w dawnych czasach był alegorią wielkiego majątku, gdyż tylko bogacze mogli sobie pozwolić na czarny barwnik.

W popkulturze Głód przedstawiany jest jako obrzydliwy, ociekający tłuszczem grubas, który ledwo stąpa po ziemi. W ten sposób może znęcać się psychiczne nad głodującymi. Głód oddaje w wieczne objęcia Morfeusza tylko te osoby, które naprawdę cierpią z powodu głodu.

Biblia nadała imię tylko i wyłącznie Śmierci, która dosiadała płowego konia. Płowy Jeździec nie ma żadnych atrybutów, ale ilustratorzy i malarze dodali mu wielką, ostrą kosę, którą sieka nieszczęśników. Poprzedza on Hades, miejsce spoczynku zmarłych. Kolor wierzchowca przypomina połączenie żółtej i bladozielonej barwy. Płowy przypomina kolor trupa, który leży już od kilku dni, zapomniany przez bliskich.

Śmierć istnieje od wieków, nie wiadomo, kiedy powstała, nie wiadomo, kiedy zniknie z tego świata. Choć Śmierć przez wielu jest utożsamiana z nieuchronnym końcem, to ona często daje nadzieję na nowe, czasami lepsze życie w innym świecie. To postać bardzo obowiązkowa, nigdy się nie spóźnia, ale też nie jest nadgorliwa. Przychodzi po tych, którzy nie zginęli z rąk jego braci.

- Gumiguta