Excalibur – podarunek z toni
Podczas jednej z przygód Artur napotkał na rycerza imieniem
Pellinore, który wyzwał go do walki. W trakcie pojedynku Arturowi pękł Miecz z
Kamienia, jednak w tej mało komfortowej sytuacji pomógł jak zawsze Merlin,
który rzucił na przeciwnika zaklęcie sprowadzające sen jednocześnie zabraniając
Arturowi go zabijać, bowiem wiedział, że rycerz zostanie ojcem Parsifala, druha
Artura i jednego z rycerzy Okrągłego Stołu. Król ocalał, lecz jego oręż nie
nadawał się już do użytku, wtedy to Merlin zaprowadził wówczas władcę nad
jezioro na spotkanie z Panią Jeziora. Tam ujrzeli wyłaniającą się z toni rękę
dzierżącą miecz. Tajemnicza bogini powiedziała, że oręż należy do niej, lecz
może go otrzymać Artur. Wraz z Merlinem podpłynęli łodzią i wyjęli z jej ręki
miecz. Oręż zwał się Excalibur, czyli „tnący stal”. Był zdolny przeciąć każdą
zbroję, jego błysk oślepiał wrogów, a pochwa sprawiała, że właściciel był
odporny na krwawienie.
Jednym z końcowych wydarzeń walki przeciw Sasom była wyprawa
na pomoc królowi Cameliard. Artur pomógł mu pokonać i najeźdźców, jak i
tajemniczych olbrzymów. Na jego dworze spotkał piękną i cnotliwą Ginewrę, w
której zakochał się od pierwszego wejrzenia. Nie zwracał uwagi na ostrzeżenia
Merlina, że jej imię oznacza złowróżbnego „białego ducha” i że kiedyś zdradzi
go z jego najlepszym przyjacielem. Zakochany Artur poślubił Ginewrę.
Okrągły Stół i Święty Graal
Po wypędzeniu Sasów król Artur jako troskliwy władca zadbał
o pokój i rozwój swoich ziem. Był to szczęśliwy czas.Artur osiadł w zamku
Camelot i z tego miejsca rządził poddanymi. Jego najbliżsi rycerze zasiadali
przy Okrągłym Stole, by radzić nad sprawami państwa.
Okrągły Stół został stworzony przez Merlina dla ojca króla
Artura, Uthera. Na pamiątkę dwóch stołów: tego, przy którym odbyła się Ostatnia
Wieczerza i innego – wykonanego przez Józefa z Arymatei. Jedno miejsce przy nim
zawsze pozostawało puste jako wspomnienie Judasza. Mógł na nim zasiąść jedynie
najlepszy rycerz o nieskazitelnej duszy.
Zasiadających przy Okrągłym Stole rycerzy łączyły niezwykłe
więzi przyjaźni i lojalności. Byli to najznamienitsi w królestwie mężowie,
znani ze swej odwagi i rycerskich cnót. Pewnego razu na zamku Camelot objawił
się Święty Graal – był to kielich, którego Chrystus używał podczas Ostatniej
Wieczerzy. Do niego też została zebrana krew Ukrzyżowanego. W legendach jest on
przedstawiony jako symbol poszukiwań duchowych, jest celem, który pragnie
osiągnąć wielu, a udaje się to nielicznym. Nie ma jednak pewności czym był
naprawdę. Wierzono, że zaszczytu odnalezienia Świętego Graala może dostąpić
jedynie rycerz o nieskazitelnie czystym sercu.
Lancelot, Parsifal, Galahad – o krok od Graala
Lancelot to syn króla Bana, wychowanek Pani Jeziora. Był
najznamienitszym z rycerzy Okrągłego Stołu. Na dwór króla Artura przybył w
wieku 18 lat i spotkał tam miłość swojego życia – Ginewrę, żonę króla. Lancelot
pomagał Arturowi w wielu bitwach, sam też przeżył wiele przygód. Dołączył do
grona rycerzy Okrągłego Stołu, lecz jego nieprawa miłość stała się przyczyną
niepowodzeń.Ratując Ginewrę przed stosem, Lancelot przypadkiem zabił swojego
przyjaciela,Garetha z Orkanii. Nie osiągnął on przede wszystkim najważniejszego
celu –Graala, gdyż jego dusza nie była czysta, skaziła ją grzeszna miłość. Po
śmierci króla Artura schronił się w pustelni i został świątobliwym mężem, zmarł
wiele lat później.
Parsifal (Perceval) miał więcej szczęścia – jako pierwszy
spośród rycerzy Okrągłego Stołu zobaczył na własne oczy Świętego Graala. Jest
to syn Pellinore’a (o którym wcześniej wspominałam), który to zginął w kolejnej
z potyczek. Jego żona wraz z dzieckiem postanowiła zaszyć się w głuszy, by syn
nie poszedł nigdy w ślady ojca.
Gdy Parsifal miał 15 lat, spotkał przypadkiem kilku rycerzy.
Ponieważ wydali mu się wspaniali, zapragnął zostać jednym z nich. Podążając za
swoimi marzeniami, pozostawił na progu domu nieprzytomną z boleści matkę. Jego
odwaga wynikała z nieświadomości niebezpieczeństw. Gdy dotarł na dwór króla
Artura, zażądał, by pasowano go na rycerza. Wzbudził tym żądaniem śmiech
chociaż nikomu nie było wesoło, bowiem Camelot był wówczas oblegany przez
potężnego wojownika zwanym Purpurowym Rycerzem, który przybył tam, żądając
daniny i obraził królową, oblewając ją winem. Król zgodził się na pasowanie
Parsifala. Młody rycerz zapragnął jednak mieć także rycerski oręż o zbroję,
które postanowił zdobyć właśnie na Purpurowym Rycerzu. Uzbrojony jedynie w
oszczep ruszył do obozu wojownika, każąc mu oddać zbroję i miecz. Ten,
rozwścieczony zuchwałością młodzieńca zadał mu silny cios, lecz w tym momencie
oszczep Parsifala utkwił w oku wojownika. Purpurowy rycerz legł u stóp
młodzieńca.
Na służbie u króla Artura Parsifal przeżył wiele przygód.
Pewnego razu, szukając Graala, trafił do zamku ogarniętego niemocą Króla
Rybaka, a tam pokazano mu święty kielich. Rybak zostałby uzdrowiony, gdyby
Parsifal zapytał go o święty kielich. Ponieważ to pytanie nie padło, król
zmarł.
Nieślubnym synem Lancelota i Elaine z Corbenic, córki
Pellesa – Króla Rybaka był Galahad. Znamienity ojciec wyuczył go i pasował na
rycerza. Młodzieniec był wolny od fatum swojego rodziciela – został rycerzem o
prawdziwie czystym sercu. Jego jedynym celem było odnalezienie Graala i został
dopuszczony do jego tajemnicy. Nikomu jednak nie przekazał tej wiedzy – zmarł w
świętym uniesieniu. Galahad sprawiał wrażenie postaci nadludzkiej – bez wysiłku
pokonywał przeciwników, niewiele mówił i nie miał żadnych słabości.
Przygód Artura ciąg dalszy
Podczas jednej z wypraw Artur z rycerzami udaje się po
Kocioł Obfitości do podziemnej krainy zmarłych przodków, Annwn. Większość z
jego towarzyszy miała wtedy zginąć. Zdarzyło się również, że jego żona, piękna
Ginewra została porwana przez władcę zaświatów Melwasa. Według jednej z wersji
na pomoc ruszył jej sam Artur, według Geoffreya z Monmouth był to Lancelot.
Arturowi z pomocą w tej przygodzie przyszedł święty Gildas, pośrednicząc między
nim a królem zaświatów. Arturowi i Rycerzom Okrągłego Stołu przyszło też
odnieść zwycięstwo nad magicznym wojskiem Owaina, które dokonywało krwawej zemsty
pod postacią kruków, podczas kiedy sam Artur grał z Owainem w szachy. W Arturze
zakochała się Annowre, wiedźma z Niebezpiecznego Lasu. Zwabiła go do swojej
siedziby i wyznała mu miłość. Ów jednak odrzucił ją. Od tej pory wiedźma
wysłała na dwór rycerzy- spiskowców, namawiając rycerzy Okrągłego Stołu
przeciwko królowi i licząc, że któryś z nich zabije go w pojedynku. Jej
nadzieje jednak nie odniosły skutku iw końcu posłała dwóch śmiałków, którzy
porwali króla i sprowadzili do siedziby Annowre. Z pomocą przyszedł władcy
dzielny Tristan, którego to rycerza miała przysłać Nimue. Udało mu się
oswobodzić króla, który rozprawił się z wiedźmą,zabijając ją. Król Artur słynął
z męstwa, szlachetności, podejmowania mądrych decyzji i był kochany przez lud.
Zmierzch króla
Przyczyną upadku króla Artura stała się jego własna
przeszłość. Dwunastoletni pokój skończył się wraz z ekspansją Rzymian.Najeźdźcy
zażądali od Brytanii, jak za czasów Juliusza Cezara płacenia daniny.Artur
wykazał niesłuszność tych żądań, po czym przeszedł do czynów – zgromadził
wszystkie wojska i całą flotę, a potem ruszył na kontynent. Na tronie
pozostawił Ginewrę i, na swoje nieszczęście Mordreda (swojego nieślubnego syna)
do pomocy. Na polach bitew odnosił błyskotliwe sukcesy – pokonał największego galijskiego
rycerza, pokonał też Rzymian. Miał nawet zamiar przekroczyć Alpy, by walczyć z
Rzymianami na ich własnym terenie, lecz doszły do niego złe wieści – Mordred
poślubił jego żonę i ogłosił się królem, sprzymierzając się z Sasami. U Thomasa
Malory na skutek knowań Morgany Artur był narażony na ciosy, ponieważ
czarodziejka ukradła magiczną pochwę jego miecza Excalibura. Chociaż dzięki
pomocy Merlina udało się odeprzeć atak jego wroga i kochanka Morgany, Askalona
i chociaż Artur zdołał zabić Mordreda, to wcześniej został przez niego
śmiertelnie raniony. Ojciec z synem zabili więc siebie nawzajem w bitwie, która
odbyła się pod Camlann. W bitwie tej zginęli tez prawie wszyscy rycerze
Okrągłego Stołu.
Tradycja, która przyczyny upadku króla Artura dostrzega
także w związku Lancelota i Ginewry jest późniejsza. Zdrada owa miała zostać
ujawniona przez spisek, zawiązany przez Mordreda, a później także Morganę. Ów
zażądał od króla Artura spalenia Ginewry na stosie. Artur nie miał wyjścia –
tego wymagało prawo. Niewierną królową uratował z płomieni Lancelot.
Istnieje kilka wersji na temat śmierci Króla Artura. Według
Geoffreya z Monmouth został zabrany przez Barinthusa nad jezioro i zabrany na
magiczną wyspę Avalon przez tamtejsze dziewięć kapłanek. Miała wśród nich być
między innymi najpotężniejsza Morgana. Na wyspie Avalon Artur miał zostać
uleczony. Późniejsze wersje mówią niekiedy o trzech, nie dziewięciu kapłankach.
Z kolei zakończone u Thomasa Malory'ego, jest dosyć niejasne.Kapłanki miały
zwrócić jakieś ciało i poprosić pewnego pustelnika o jego pochowanie. Nie jest
pewne, czy zwłoki należały do Artura. W brytyjskim folklorze z kolei długo
utrzymywało się przekonanie, że król Artur wraz ze swoimi rycerzami i pełnym
wyposażeniem wojownika śpi kamiennym snem w jednej z grot. Każda z tych
tradycji daje nadzieję na powrót króla, kiedy nadejdą kutemu odpowiednie czasy.
W innej wersji przed odejściem Artur poprosił sługę,Grifleta, by zwrócił jego
miecz - Excalibur Pani Jeziora. Za trzecim razem ów wykonał rozkaz, a Artur
dopełnił złożonej niegdyś przysięgi.
- Poyla
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz