Magia norse

Magia norse.

Osoby praktykujące magię norse byli w społeczeństwie ludźmi szanowanymi. Prawda jest taka, że parali się nią zarówno mężczyźni jak i kobiety. Warto jednak nadmienić, że wiele podań donosi, że mężczyźni tacy wkraczali w domenę właściwą dla kobiet, przez co mogli narażać „swą męską reputację” (np, Edda poetycka, Kfótiiia Lokiego, strofa 24). Jednakże sam Odyn się nią zajmował.


Kobiety w tamtych czasach uważane były za kapłanki ogniska domowego, osoby jasnowidzące, posiadające wielką mądrość, w związku z czym znaczna część magii norse związana była z domostwem. Zdarzało się jednak, że kobiety dzięki magii mściły się na osobach, które je skrzywdziły. Magia norse nie jest sztuką prostą i łatwą do opanowania, a dzieliła się ona na wiele odmian takich jak seidr, spae, gał dr oraz wspominana wielokrotnie magia runiczna.
Jak wspomniałam wcześniej pierwszą i najtrudniejszą do zdefiniowana a jednocześnie najpopularniejszą magią jest seidr. Najczęstsze tłumaczenie brzmi po prostu czarostwo. Opisywało działania od magii szamańskiej (magiczne leczenie psychiczne, podróże astralne, magiczne leczenie chorego) kończąc na kierowaniu głosów bogów, wieszczeniu czy też magii mającej wpływ na pogodę oraz oczywiście magii zwanej popularnie przez nas „czarną”. Ważne jest jednak, że nie ma czegoś takiego jak magia biała, czarna czy błekitna, magia po prostu zależy od intencji czarownika czy maga.

Osoby praktykujące seidr nazywano seid-kona lub po prostu niewiasta seidr. Seid-kona nazywania byli również spae-kona (seid-kona miało jednak brzmienie nieco negatywne podobnie jak słowo wiedźma). Nie należało jednak mylić osoby zajmującej się seidr od spae, ponieważ te dwa rodzaje magii różniły się od siebie zasadniczo. Seidr-kona zajmował się przyzywaniem duchów, które przepowiadały wydarzenia, a wieszka (vólva) lub seid-kona potrafiły po prostu spojrzeć w przyszłość.
W seidr osoby praktykujące tą magię pracowały samotnie, natomiast w spae dopuszczano pomocników i uczniów. Jednakże pojawiają się doniesienia o siostrach, dzieciach, rodzicach, które uprawiały wspólnie seidr. Seidr, pochodna słowa seethe, oznacza gotowanie w kotle, tak powszechne w tamtych czasach wygotowywanie soli z wody morskiej. W sagach pojawia się wątek warzenia eliksirów i trucizn tak bardzo popularny. Jedna z sag mówi o Freyi, która przebrana za kobietę Gondut podała zaczarowane piwo królowi Heddinowi, które spowodowało, że ów król zapomniał o swojej przyjaźni z królem Hogni. W efekcie wybuchła wielka wojna, w której poległo wielu wojowników. Jak widać seidr to magia wpływająca na umysł, ale o tym za chwilę.

Seidr jak wspomniałam wcześniej to sztuka wpływania na umysł, która może wywołać iluzję, strach, zapomnienie. Takie motanie umysłu nosiło nazwę sjonhverfing. Polegało ono na zaburzeniu postrzegania widzenia rzeczy i spraw jakimi są naprawdę. Stosowano ją np. w celu zgubienia czy też zmylenia pościgu. Aby rzucić taki czar należało owinąć głowę ofiary w magiczną skórę, rzucić magicznym proszkiem lub też położyć dłonie na głowie ofiary i wypowiedzieć magiczne zaklęcie. Można się było przed tym obronić zarzucając seid-kona worek na głowę. W ten sposób pozbawiało się ją możliwości widzenia. „Złe oko” jest to również jeden z rodzajów magii seidr. Aby rzucić takie zaklęcie seid-kona pochylała się do ziemi i patrząc spomiędzy nóg i trzymając się za uszy wymawiała magiczne słowa. Ciekawostką jest fakt, że seidr była używana aby wywołać impotencję u mężczyzn. Zatem drodzy mężczyźni strzeżcie się kobiet uprawiających seidr
Kolejnym rodzajem magii była sztuka spae. Spae jest to sztuka determinowania orlog, przyszłości poprzez gnozę, intuicję. Orlog oznacza prastary, pierwotny obraz, prawo rządzące tym jak przyszłość się potoczy, które jest podległe trzem Nornom. Istnieją 3 Norny, które są ucieleśnieniem wyrd, fatum, a zwą się one Urd (to co jest), Verdandi (to co się stanie) oraz Skuld (to co powinno się wydarzyć). Jak wspomniałam niedawno kobiety te nazywały się volva ( co znaczy wieszczka), sybilla. Interesujący jest fakt, że Odyn znał orlog. Z kolei Sif (żona Thora) była spae-kona.
Gałdr oznacza ni mniej ni więcej a śpiewanie, a odnosi się ona do śpiewania magicznych pieśni śpiewanych w określonych magicznych skalach. Wyjątkiem w tej sytuacji jest fakt, że to mężczyźni je śpiewali. Rola kobiet w gałdr była ograniczona do inwokacji magicznych słów.

Magia run, o której tak wiele się mówi praktykowana była w dużej mierze przez mężczyzn, jednakże kobiety także ją znały. W wielu sagach potarza się motyw wycinanych run z drewna lub w kamieniu.
Na koniec warto przypomieć, że społeczeństwie pogańskim (jakim na początku byli skandynawowie) wiele mówi się o leczeniu ciała i duszy za pomocą magii, które to było najważniejszym celem kobiet. Kobiety znały zastosowanie magicznych kamieni i amuletów. Kamienie i amulety uprzednio przygotowane poprzez naładowanie magiczną mocą miały za zadanie leczyć rany, odtruwać organizm, pomagać przy porodach, łagodzić cierpienie, chronić zwierzęta domowe, a nawet pozwalać stać się niewidzialnymi i spełniać życzenia. Inna magia stosowane często przez kobiety skandynawskie polegała na nakładaniu rąk na ciało w celu diagnozowania np. przyszłych obrażeń wojów przed walką. Istnieją doniesienia, które mówią, że magię tę łączono z magią runiczną, w której to te magiczne znaki wyrysowywane były na rogach do picia, częściach ciała oraz wielu innych przedmiotach.

- Frey