Praktycznie każda kultura zna historie o magach będących w stanie szybować w obłokach, wyczarowywać uczty z niczego lub rozpłynąć się w powietrzu. Każda z tych kultur miała też swoich prawdziwych magów, czyli postaci historyczne obdarzone zazwyczaj w swoim własnym mniemaniu szczególną mocą i dokonujących różnych sztuczek, które wydawały się magiczne.
Mag legendarny
Według baśni, mitów i legend najczystszą formę magii uprawiali czarodzieje i czarodziejki. Byli oni w stanie dokonywać wszystkiego o czym tylko zamarzyli. Potrafili być w dwóch miejscach jednocześnie, umieli fruwać, wyczarowywać dowolny przedmiot, pojawiać się i znikać, zmieniać postać swoją i innych, rozmawiać ze zwierzętami, przepowiadać przyszłość, ożywiać przedmioty, podróżować w czasie i leczyć choroby. Niektórzy legendarni magowie posiadali ogromną wiedzę w dziedzinie uroków i eliksirów pomimo tego, że zazwyczaj nie były im one potrzebne. Większości z nich wystarczyło jedynie machnięcie różdżką i wypowiedzenie kilki magicznych słów.
Opowieści o legendarnych magach sięgają tysiąc lat wstecz. Już w starożytnym Egipcie kiedy to magiczne rytuały były częścią dnia codziennego fantastyczne rozmowy o potędze i wiedzy wielkich magów zawsze przykuwały uwagę słuchaczy. Jedno z takich podań rozgrywało się czasach faraona Cheopsa (2600 rok p.n.e.) kiedy to wielki mag Jajamanekh przyszedł z pomocą młodej kobiecie, która to podczas wycieczki łódką po jeziorze niedaleko w okolicy królewskiego pałacu zgubiła turkusową ozdobę do włosów. Wtedy to Jajamanekh wypowiedział kilka magicznych słów i uniósł połowę jeziora układając je na drugiej połowie odzyskując w ten sposób zgubę. Z kolei w literaturze starożytnej Grecji magami były zazwyczaj kobiety i do najsłynniejszych należały czarodziejka Kirke i jej bratanica Medea, które były w stanie zmieniać mężczyzn w zwierzęta, przepowiadać przyszłość i wracać młodość starcom. Rzymski poeta Wergiliusz wspomina o czarowniku Moerisie, który potrafił przeobrażać się w wilkołaka, przenosić zboże z jednego pola na drugie, a nawet przywracać życie zmarłym.
W średniowieczu nadzwyczajnych magów można było odnaleźć w opowieściach o przygodach dzielnych rycerzy, szlachetnych królów i cnotliwych dam. Najsławniejszym chyba ze wszystkich czarodziejów średniowiecza był Merlin, czyli doradca króla Artura. Potrafił on stworzyć fantomowe armie, zmienić noc w dzień, a nawet przyjmować różne postaci ludzkie i zwierzęce. Poemat z roku 1516 zatytułowany „Orland Szalony” opowiadał jednak o innym rodzaju czarodziejek i czarodziejów, którzy to byli zajęci batalią, które spośród nich jest najpotężniejsze. W jednym z tych epizodów czarodziej Atlante rzuca czar na rycerza Astolfa, który ujeżdżał hipogryfa. Czar ten polegał na tym, że w zależności od tego czyj wzrok na nim spocznie to będzie się on jawił jako ptak, olbrzym lub bestia. Dalsza opowieść mówi o tym jak czarodziejka Melisa przybiera postać Atlante, aby uratować głównego bohatera Rogera, który został zaczarowany przez jeszcze innego czarownika.
Oczywiście dzisiejsi czytelnicy zachwycają się nieco inną generacją legendarnych magów, których magiczne moce są nie mniej cudowne niż moce dawnych czarodziejów i czarodziejek. Jak wszyscy legendarni czarodzieje także i ci posiadają umiejętność czarowania i przeobrażania nie tylko siebie, ale również innych. Do nich zalicza się m.in. czarodziejów i czarownice ze szkoły Hogwart w przygodach Harry’ego Pottera, Gandalfa z „Władcy Pierścieni”, Magnusa Bane’a z „Darów Anioła” czy też Dianę Bishop z serii „Księga wszystkich dusz”.
- Frey
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz