Tradycje ślubne cz. 2 i 3

2
Dzisiaj zacznę od Azji. W Chinach suknia ślubna powinna mieć kolor czerwony, symbolizujący szczęście. Im bogatsza rodzinna tym częściej panna młoda zmienia strój, podczas wesela. Suknia ślubna nazywa się Qipao, jest jedwabna i pokryta złotymi haftami. W tym przypadku też obowiązują pewne tradycyjne wzory: smoki, feniksy albo piwonie. Datę ślubu tradycyjnie powinien wyznaczać astrolog. Podczas uczty panna młoda dostaje od rodzinny panna młodego całego, pieczonego prosiaka. Wesele jest wzbogacane petardami i sztucznymi ogniami, które mają odganiać złe duchy. W zamożnych rodzinach odbywa się tez taniec lwa, odgrywany z pompą przez wynajętych aktorów.
W Indiach, podobnie jak w Chinach czerwony to kolor szczęścia i w takim kolorze powinno być sari noszone przez pannę młoda. Cały ślub jest nazywany vivaah sanskar i jest podzielony na wiele etapów. Saptapadi to najważniejsza część hinduskiego ślubu, kiedy państwo młodzi składają sobie śluby przy świętym ogniu, który muszą trzykrotnie obejść. Po tym pan młody wręcza wybrance złoty pierścień lub girlandę kwiatów.
Jeszcze przed ślubem przyjaciółki panny młody malują henną na jej dłoniach, stopach, ramionach i nogach obrazy z henny, ten rytuał nazywa się mehendi. Jeszcze dzień przed ceremonią rodzinna obu narzeczonych się spotyka w domu panny młodej na zabawie. Panna młoda nie powinna nic jeść dzień przed ślubem. Oprócz henny do ozdabiania skóry używa się tez kurkumy, lecz nią mogą być pokryci wszyscy uczestnicy wesela.
W Korei tradycyjnie państwo młodzi odwiedzają wróżkę, by zasięgnąć wiedzy o przyszłości ich małżeństwa. Słowa wróżki są bardzo ważne, jeśli stwierdzi, że małżeństwo się nie uda do ślubu w ogóle nie dochodzi. Tradycyjne prezenty chowa się w pudełku zwanym Hahm. Do domu panny młodej zlatują się aktorzy, którzy wołają „ Hahm na sprzedaż!”. A rodzinna panny młodej musi za wszelką cenne wykupić pudełko. Dawniej pan młody ofiarowywał teściowej gęś, która miała symbolizować wierność małżeńską, albowiem gęsi łączą się w pary na całe życie. Dzisiaj raczej używa się drewnianych ptaków.
Shirokumus to tradycyjny japoński strój panny młodej. Był zazwyczaj wielokolorowy, lecz sama panna młoda była od głowy do stóp umalowana na biało, czyli kolor czystości. Dzisiaj raczej nosi się białe shiro. Ale po ceremonii zaślubin panna młoda przebiera się w złoto, czerwono, biały irouchiakake. Najważniejszą ceremonia w japońskim weselu jest san-san-kudo, czyli dzielenie się sake. Biorą w nim udział obie rodzinny państwa młodych. Pan i panna młodzi muszą wziąć po trzy łyki sake z trzech różnych kubków. Po tym to ich krewni robią to samo. Po tym państwo młodzi honorują swoich rodziców kwiatami. W podarunku składa się państwu młodym 1001 złotych, żurawi ( orgiami). Te ptaki symbolizują długowieczność i pomyślność. 



3.
Mam nadzieje, że to ostatnia część o tradycjach ślubnych. Dzisiaj będziemy kierować się na zachód, a zaczniemy od Rosji. Tradycyjne wesele rosyjskie na pewno jest huczne Jedna z tradycji, raczej wymarłych to wykup panny młodej. Dzień przed ślubem pan młody zjawia się pod domem wybraki z pieniędzmi i biżuterią, która ofiarowuje w zamian za pannę młodą jej rodzicom. Ale to nie takie proste, albowiem musi odgadnąć, która panna młoda jest jego. Rodzice i krewni dziewczyny przebierają ja w suknie i welon oraz jakiegoś mężczyznę. Jeśli wybierze źle rodzice będą mogli zażądać większego okupy za córkę.
Na Ukrainie kilka dni przed ślubem państwo młodzi udawali się do cerkwi, by uzyskać błogosławieństwo. Oboje klęczą na specjalnie na tą okazję ręcznie haftowanej chuście, zrobionej przez ich rodziców. Starszyzna trzyma ikony i świece, a rodzice dają swym dzieciom błogosławieństwo, oficjalnie łącząc obie rodzinny. Ślub, oprócz tego, że jest w obrządku prawosławnym, różni się też innymi kwestami od zachodniej tradycji. N Ukrainie państwo młodzi razem wchodzą do kościoła, panna młoda więc nie jest prowadzona przez swego ojca, ma to pokazać różność w małżeństwie. I znowu młodzi stają na haftowanej chuście, kto pierwszy an niej stanie będzie podobno głową rodzinny. Sama chusta ma zapewnić dobrobyt i będzie używana tylko podczas Wielkanocy.
Na Węgrzech podczas wesela ma miejsce tradycyjny taniec pieniędzy, na który zaprasza ojciec panny młodej. Zbierał on do kapelusza pieniądze od gości dla młodych. Podczas tańca ma miejsce porwanie panny młodej, którą pan młody musi wykupić od gości. Dawniej o północy panna młoda zmieniała sukienkę na czerwoną z czarnej, kiedy oficjalnie stawała się żoną. Panna młoda rozbija tez jajko, by zapewnić zdrowie swoim przyszłym dzieciom.
W Norwegii panna młoda zakłada specjalną koronę, obwieszoną metalowymi płytkami, które podczas tańca uderzają o siebie i odganiają złe duchy. Przyjęło się również, że stroje wszystkich gości mają być podyktowane ubiorowi panny młodej, co z daleko ma odganiać złe duchy. Na wschodzie, wyjątkowo u Słowian wesela są huczne i potrafią trwać kilka dni, lecz w całej Skandynawii jest odwrotnie. Wesela są dosyć skromne. Tradycją w Norwegii było pożyczanie od sąsiadów, czy jeśli była to wieś od wszystkich czegoś do przygotowania wesela. Pominięcie kogoś było obraźliwe. Jeśli państwo młodzi mieli już własny dom sadzili po obu stronach głównej drogi przed wejściem do niego dwie jodły, zapewniające płodność.
W Szwecji dawniej w dniu ślubu rodzice państwa młodych zapraszali gości do kościoła na Lysning, czyli poczęstunek. Podczas wesele panna młoda tańczy z srebrną i złota monetą w bucie, pierwszą ofiarowaną przez ojca jest umieszczona w lewym bucie, a druga ofiarowana przez matkę w prawym, ma zapewnić pannie młodej siłę. Pan młody otrzymuje trzy złote pierścienie, zaręczynowy, ślubny i od matki.
  

- Sonia