Polowanie na czarownce. Inkwizycja

Inkwizycja mogła podlegać władzą świeckim lub kościelnym. Tą pierwszą była na przykład Inkwizycja hiszpańska lub germańska. Natomiast Święta Inkwizycja podlegała pod Kościół. Oba typy miały za zadanie walczyć z heretykami, którzy zagrażali wierze rzymskokatolickiej.Inkwizycja miała swój udział w polowaniu na czarownice, jednaksama instytucja nie była aż tak krwiożercza jak się przedstawiało w późniejszych czasach.

Dziś oczywiście zajmiemy się Świętym Oficjum (inna nazwa Świętej Inkwizycji) i Hiszpańskiej Inkwizycji jako najbardziej znanego przykładu świeckiej inkwizycji. Zaczniemy od Świętej Inkwizycji. W roku 1184 papież Lucjusz III nakazał biskupom walkę z heretykami. Każdy biskup mógł więc powołać swoją inkwizycję, która odpowiadała tylko przed danym biskupem. Trzeba wspomnieć o tym, że wiek XII obfitował w różne ruch heretyckie, takim przykładem niech będą katarzy. Ale wracając do meritum, taka sytuacja trwała do 1232roku.

W roku 1232zwierzchnictwo nad inkwizycją przejął papież. Posługę inkwizycyjną powierza dominikanom i franciszkanom. Przejdźmy teraz do procesów prowadzonych przez Świętą Oficynę W założeniu proces o herezje miał być sprawiedliwy. W skład trybunału sędziowskiego najczęściej wchodziło dwóch inkwizytorów,przedstawiciel biskupa, 12 wiernych o nieposzlakowanej opinii,notariusz i lekarz. Dowody dzielono na pewne, prawie pewne, lub mniej niż prawie pewne. Oczywiście pewnym dowodem było przyznanie siędo winy. I dodatkowo oskarżony gdy nie był pewien o bezstronności składu sędziowskiego mógł poprosić o jego zmianę. Założenia były naprawdę dobre, co nie?

Między założeniami,a praktyką była pewna różnica. Przyznanie się do winy było często, gęsto wyciągane torturami. Gdy taki delikwent się przyznał, wtedy Kościół oddawał sprawę sądom świeckim,ponieważ sąd kościelny nigdy nie wydawał wyroku śmierci.Dodatkowo w roku 1542 Święta Inkwizycja decydowała o tym które książki miały znaleźć się w Indeksie Ksiąg Zakazanych.

Hiszpańska Inkwizycja powstała w roku 1480 roku z inicjatywy Ferdynanda II i Izabeli I. Ta inkwizycja miała taki sam modus operandi jak Święta Inkwizycja, choć kładła większy nacisk na zdobywanie zeznań przez tortury. Powodem powstania inkwizycji był spór między tradycyjnymi chrześcijanami a tak zwanymi marrami czyli żydowskimi chrześcijanami. Hiszpańska Inkwizycja zaczęła naprawdę prężnie pracować gdy Wielkim Inkwizytorem został Tomas de Torquemada.

Tomas de Torquemada pochodził z rodziny szlacheckiej. Zanim został Wielkim Inkwizytorem był spowiednikiem władców Hiszpanii. Był człowiekiem żelaznego charakteru i nie uznawał kompromisów. To za jego urzędowania zasadą stało się to, że od decyzji inkwizycji nie ma odwołania.Koniec Inkwizycji Hiszpańskiej nadszedł w roku 1820 z powodu problemów finansowych państwa. 39 lat później za sprawą Piusa IX przestała istnieć również Święta Inkwizycja.

Na zakończenie kilka ciekawostek ogólnych. Żeby nie było, że Inkwizycja była taka be, to w roku 1614 wydano regulacje, które były oparte na doświadczeniu inkwizytorów. Pozwoliło to zmniejszyć ilość polowań na czarownice. Według najnowszych badań (zostały oparte na protokołach z procesów) że ze wszystkich procesów przeprowadzonych przez Hiszpańską Inkwizycję tylko 1,5% skończyło się wyrokiem kary śmierci. Podejrzewam, że jeśli chodzi o Świętą Inkwizycję statystyki mogą wyglądać podobnie.


- Dominik