Polowanie na czarownice. Salem

Polowanie na czarownice w Salem jest najpopularniejszym procesem o czary. Więc na Salem się skupimy. Afera w Salem zaczęła się w roku 1692 roku.Pierwsze podejrzenia o czary pojawiły się gdy dwie dziewczynki,Elisabeth Parris (lat 9) i Abigail Williams (11 lat), wpadły w histerię po wysłuchaniu orientalnych opowieści Tituby (gospodyni pastora Samuela Parrisa, który był stryjem Elisabeth). Elisabeth dodatkowo rzuciła Biblią o ścianę. Histeria udzieliła pozostałym ośmiu dziewczynką. Doktor William Griggs, wujek Elisabeth Hubbard(lat 17, jedna z dziesiątki), oświadczył, że to opętanie. I lokalne służby zaczęły śledztwo w sprawie uprawianie czarów.

Pierwsze zeznanie świadczące o czarach złożyła Tituba. Mówiła ona, że widziała zjawy, które przybierały postać mieszkańców Salem i próbowały pozyskać dla Szatana dziewczynki. Pierwszą oskarżoną została Sarah Good. Została oskarżona o to, że używając magii dręczyła trzy dziewczyny, a konkretnie Elisabeth Hubbard, Ann Putnam i Sarah Bibber. Gdy Good się nie przyznała do sali wprowadzono dziewczęta,które od razu zaczęły się zwijać z bólu i krzyczeć, że jakaś zjawa je obłapia. Sędzia uznał, że to wystarczy i nakazał pani Good wydać swoich wspólników. Wkrótce, oczywiście, pojawiły się nowe oskarżenia. I dziewczynki kontynuowały swoje przedstawienie pełne krzyku i zwijania się w konwulsjach. Dziewczyny również rzucały oskarżeniami. Rekordzistką w oskarżeniach była Ann Putman. Dziewczyny były najprawdopodobniej kierowane przez rodziców.Matka Ann sama oskarżyła kilka osób o czary.

Gdy zdarzało się,że jakaś dziewczyna chciała się wyłamać, wtedy inne dziewczyny doprowadzały ją do porządku. Niech za przykład posłuży przykład Mary Warren. Gdy John i Elizabeth Proctor (pracodawcy Mary) trafili do więzienia, wtedy Mary została sama z piątka małych Proctorówi bez dachu nad głową, bo sędzia się nie patyczkował i od razu zagarnął majątek Proctorów. Gdy Mary nie chciała zeznawać przeciwko swoim chlebodawcą. Wtedy m.in. Marcy Lewis, Mary Walcott i Abigail Williams oskarżyły ją o bycie czarownicą. Mary Warren wkońcu się ugięła i powiedziała, że duch Johna P prześladowałją. Gdy zastępca szeryfa, John Willard wspomniał o wątpliwościach w sprawie procesu i zasugerował, że lepiej byłoby powiesić dziewczęta. Willard musiał uciekać, jednak szybko go złapano,osądzono i powieszono. Gdy w Salem zaczęło brakować ludzi,których można było oskarżyć, wtedy zaczęły swoje Tournée.Zaczęły od Andover.

Miały tylko jeden problem. Nikogo tam nie znały. Jednak i na to znaleziono sposób.Podejrzanych stawiano w rzędzie i gdy którakolwiek z dziewczyn miała atak konwulsji wtedy dana osoba musiała jej dotknąć. Jeśli przestała się rzucać oznaczało to, że osoba była winna. Gdy wydano 40 nakazów aresztowań, sędzia Bradstreet odmówił wydawania dalszych nakazów. Przez to musiał uciekać z Andover.Następny był Boston. Tam gubernator podpisał nakaz aresztowania na kapitana Johna Aldena. I tu dziewczyny popełniły gafę. Aldena pomyliły z kimś innym, jednak gdy postawiono już go na krześle od razu padły na ziemię. Alden trafił oczywiście do więzienia.

Ze wszystkich 150osób oskarżonych do winy przyznało się 55 osób (przyznanie się samemu powodowało uniewinnienie). Więc ci którzy zostali skazani w Salem nie umarli dlatego, że uprawiali czary, ale dlatego, że nie chcieli się do tego przyznać. Z reszty 19 osób zostało powieszonych. Dwie kobiety (Sarah Osborne i Ann Foster) umarły we więzieniu. Giles Corey umarł podczas przesłuchań. Można powiedzieć, że 23 osoby padło ofiarami tego procesu. Dodatkowo polecam obejrzeć film „Czarownice z Salem” z roku 1996.

- Dominik